ژن درمانی نویدبخش با کمک ویروس، در نوروپاتی بینایی ارثی Leber!
ویروس ها سلولهای مستقلی نیستند. ویروس ها در کنار موجود زنده ی دیگر، قادر به حیات و بقا هستند. ویروس ها همیشه هم زیان بار نیستند. ویروس ها منبع ژن های فراوانی هستند که میتوانند در کنار ژن میزبان، باقی بماند و نه فقط باعث بیماری نشود بلکه نقص های ژنتیکی میزبان را برطرف کند.
دخالت علم نوین پزشکی میتواند از طریق ژن ویروس ها- که به راحتی قابل انتقال به بدن میزبان است- تلاش های ارزنده ای را در جهت بهبود اختلالات ژنتیکی؛ به خصوص اختلالاتی- که در بخش خاصی از بدن مانند چشم نمود دارد- اعمال کند.
به گفته ی محققان، یک ژن درمانی جدید می تواند به طور قابل توجهی، شدت بینایی افراد مبتلا به نوروپاتی ارثی بینایی لبر (LHON) را بهبود بخشد.
LHON
اغلب باعث کوری می شود، اما در یک مطالعه، بهترین شدت بینایی اصلاح شده (BCVA) بیماران از میانگین 2.0 (± 1.1) logMAR (شمارش انگشتان اسنلن) به 0.9 (±.7) logMAR (20/160) بهبود یافته است.
دکتر جینو کورتوپاسی، استاد علوم زیستی مولکولی در دانشگاه کالیفرنیا- که متخصص در اختلالات میتوکندریایی است- گفت: اگر درمان به همین خوبی- که در این مطالعات به نظر می رسد- باشد، این دستاورد، راهگشا خواهد بود.
او به Medscape Medical News گفت: این دستاورد، بسیار بزرگ است، زیرا اساساً قبلاً چنین اتفاقی نیفتاده است. این خبر بزرگی در ژن درمانی خواهد بود.
به گفته Magali Taiel، MD،
کارشناس ارشد پزشکی مرکز GenSight Biologics- که در حال توسعه این درمان است- به طور شگفت انگیزی، این درمان بینایی را نه تنها در چشم های تحت درمان، بلکه در چشم های درمان نشده، نیز بهبود می بخشد.(درمان در یک چشم تزریق میشود ولی چشم دیگر هم بهبودی را نشان میدهد!)
تایل به Medscape Medical News گفت: نتایج مطالعه- که در نشست سالانه آکادمی چشم پزشکی آمریکا (AAO) 2021 ارائه شد- مشابه نتایج آزمایشهای بالینی فاز 3 این درمان است. او گفت: «یک سال و نیم پس از درمان، بهبود چشمگیر است.
یک بیماری نادر ژنتیکی ارثی از مادر، LHON باعث تخریب سلول های گانگلیونی شبکیه می شود. علایم معمولاً در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی بروز میکند و مردان را بیشتر از زنان مبتلا میکند و در نهایت منجر به از دست دادن ناگهانی بینایی مرکزی می شود و معمولاً در عرض یک سال هر دو چشم را درگیر می کند.
در ایالات متحده و اتحادیه اروپا سالانه حدود 800-1200 نفر به دلیل LHON بینایی خود را از دست می دهند. هیچ درمان تایید شده ای در ایالات متحده وجود ندارد.
تایل گفت Idebenone (راکسون) در شرایط استثنایی مجوز بازاریابی را در اتحادیه اروپا دریافت کرده است، اما چندان مؤثر نیست.
این بیماری از یک جهش NADH دهیدروژناز 4 (ND4) ناشی می شود که بر میتوکندری سلول های گانگلیونی، تأثیر می گذارد.
درمان، lenadogene nolparvovec (Lumevoq)، از یک ویروس مرتبط با آدنو تشکیل میشود که جایگزین ژن معیوب می شود.(ژن سالم از طریق ویروس، وارد چشم میشود و روی ساختار ژنتیکی معیوب در سلولهای گانگلیونی چشم می نشیند و جایگزین آن میشود.)
مطالعه، نتایج را در چهار کودک که برای برآورده کردن معیارهای کارآزمایی فاز 3 بسیار کوچک بودند و دو بزرگسال که پس از پایان ثبت نام کارآزمایی های فاز 3 به دنبال درمان بودند،
تجزیه و تحلیل کرد.
در ابتدا، بهترین شدت بینایی اصلاح شده بیماران از حرکت دست در 24 سانتی متر تا 41 حرف در مطالعه رتینوپاتی دیابتی درمان اولیه (ETDRS) بود.
یک سال پس از تزریق تکی در هر دو چشم، میانگین بهترین حدت بینایی اصلاح شده (BCVA) در چشم، از 1.45 (±.6) LogMar (20/640 Snellen) به 0.7 (±.3) LogMar (20/100 Snellen) بهبود یافت.
یک بیمار، 13 ساله، به صورت دوطرفه از حرکت دست به 55 حرف ETDRS در یک چشم و 75 حرف در چشم دیگر بهبودی نشان داد.
محققان همچنین بهبودهایی را در حساسیت کنتراست Pelli-Robson پس از 6 ماه، ثبت کردند. بیماران هیچ عارضه ی جانبی فراتر از التهاب خفیف داخل چشمی را تجربه نکردند که در عرض 2 هفته برطرف شد و هیچ تغییری در ضخامت ماکولا که در توموگرافی انسجام نوری اندازهگیری شد پس از 6 ماه مشاهده نشد.
BCVA
تنها در سه بیمار در 1 سال اندازه گیری شد. در حالی که حجم نمونه کوچک و فقدان کنترل، آمار مطالعه را چشمگیر نمیکرد، یافتهها با نتایج کارآزماییهای بالینی فاز 3 آن، که اخیراً GenSight در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد، مشابه بود.
در این مطالعه محققان 98 بیمار مبتلا به از دست دادن بینایی به دلیل LHON را از مراکزی در فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، بریتانیا، ایالات متحده و تایوان انتخاب کردند.
آنها یک تزریق داخل زجاجیه ای از lenadogene nolparvovec را در اولین چشم مبتلا انجام دادند. آنها به طور تصادفی هم چشمان 48 بیمار را به تزریق دوم داخل زجاجیه با lenadogene nolparvovec و هم چشمان 50 بیمار را به دارونما اختصاص دادند.
در کمال تعجب آنها دریافتند که میانگین شدت بینایی در هر دو چشم در هر دو گروه بهبود یافته است. (جدول 1). این شامل چشم هایی بود که فقط تزریق دارونما را دریافت کردند.
محققان این نظریه را مطرح کردند که DNA حاصل از درمان از طریق آکسون های عصبی از طریق مکانیسم انتقال سیناپسی از یک چشم به چشم دیگر منتقل می شود.
Taiel
گفت که این درمان نمی تواند به طور کامل بینایی بیماران را بازگرداند زیرا آسیب به سلول های گانگلیونی قبل از شروع درمان، رخ داده است.
میانگین تفاوت بین BCVA در ابتدا و BCVA در 1.5 سال در اولین چشم مبتلا معنیدار بود ( 001/0 = P ).
اما تفاوت در بهبود بین چشمهای تحت درمان با تزریق دارونما و چشمهایی- که با lenadogene nolparvovec درمان شده بودند- معنیدار نبود ( 608/0 = P ). Taiel اذعان کرد که این یعنی آزمایش در ابتدای پایان خود، شکست خورده است!
وی گفت: ما می دانیم که سابقه ی طبیعی این بیماران، مساعد نیست. بیشتر آنها از سنین پایین نابینا می شوند.
این شرکت در حال گفتگو با سازمان غذا و داروی ایالات متحده است که آیا نتایج، مطابق با استانداردهای تنظیم کننده برای اثربخشی هست یا خیر.
انتقال lenadogene nolparvovec از یک چشم به چشم دیگر، سؤالاتی را ایجاد میکندددر مورد اینکه ژن ها ممکن است به کجا ختم شوند. اما کورتوپاسی گفت که او در مورد عوارض جانبی سیستمیک نگران نیست، زیرا ژن ها احتمالاً توسط سد خونی مغزی و سد خونی شبکیه به چشم و مغز محدود می شوند.
تایل گفت، در کارآزمایی REFLECT، اثرات سیستمیک ظاهر نشد. هیچ کس درمان را به دلیل یک رویداد نامطلوب، قطع نکرد. همانطور که در کارآزمایی، عارضه جانبی اصلی التهاب داخل چشمی بود که به درمان مرسوم، پاسخ داد.
تایل یکی از کارمندان GenSight Biologics است که حامی این آزمایش بود.https://www.medscape.com/viewarticle/962897?fbclid=IwAR3jz50VqDGDsUoB89ni88xSjdE9ladZTQv8Cc3C-R2A0cNMfGRi_FV621s
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031