دکتر سید سلمان فاطمی

کوشش نکن ماده را آشکار و متجلی کنی.
این، غیر ممکن است.
ماده، قبل از آنکه فکر کنی، آشکار خواهد شد. ماده همه اش، ماتریس از پیش تعیین شده و از پیش برنامه ریزی شده است.
مشاهده گر، ناموجود است.
هوشیاری متجلی، فقط یک خطای ادراکی است و مشاهده گر همیشه میخواهد هرچیز را متجلی کند تا ناموجود خود را بازخورد دهد.
فراوانی و کثرت همیشه در سکوت اکنون است؛ مهم نیست چه چیزی شبیه قالب شود.
< Now>
Do not try to manifest material, it's impossible.
It will appear automatically before you think. It's all predetermined and programmed Matrix.
The observer is nonexistent, the manifest consciousness is an illusion only. And the observer always wants to manifest everything to feed its nonexistent.
The abundance is always in the stillness of Now, no matter what appears frame is. (Pic6)
#Consciousness
#Awareness
#Stillness
#Now
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=6095231640504241&id=100000523950245

توضیح:
اگر ظرف را کوچک نگه داشتی، بر حقیقت خرده نگیر!
کوشش نکن ماده را متجلی کنی، این غیر ممکن است: آنچه از ماده، درک و حس میشود، تلاش ذهنی ناظر هوشمند در جهت برطرف کردن نیازهای تکاملی است؛ او هرچند گوشه ای از حقیقت اشیا را درک میکند ولی تا رسیدن به حقیقت اشیا فاصله ای زیاد دارد.
آنچه در ذهن، متجلی و آشکار میشود، تلاشی از طرف ابزار هوشمندی برای برطرف کردن نیازهای تکاملی ناظر است، پس درک حقیقت اشیا- آنگونه که هست- غیر ممکن است و فکر و ظرف ذهنی این ناظر، بخشی از حقیقت اشیا را متجلی میسازد.
این در حالی است که قبل از ذهن او، این وجود، بوده است ولی شکل و هویت بخشی به آن در ذهن، صورت می‌گیرد.
آنچه ناظر می بیند تلاشی ذهنی در جهت برطرف کردن نیازهای او با توجه به محیطی است که در آن زندگی می‌کند. ماده ی موجود فقط آن ماده ای نیست که در ذهن، شکل میگیرد بلکه ماده ی اصیلی را هم شامل می‌شود که محرک و عامل آن تصور ذهنی حاصل شده از هوشیاری است و این ماده ی اصیل، قبل از نگاه ناظر، وجود دارد و پرتوافکنی میکند یعنی قبل از ناظر، برنامه ریزی شده است ولی آنچه از این پرتوها در ذهن ناظر، درک می‌شود، فقط بخشی محدود در جهت برطرف کردن نیازهای تکاملی است و آنچه ناظر مشاهده میکند، ظرفی است که پرتوها و وجودها در آن ریخته می‌شود.
این ظرف، در ظرف خودش، قابل مشاهده و شناسایی و تعیین و تشخیص نیست بلکه برای مشاهده ی آن باید ظرف دیگری در مرتبه ای فراتر وجود داشته باشد تا ظرف نخست به عنوان چیزی قابل شناسایی و بررسی، در آن ریخته شود.(به مباحث مربوط به آزمون ذهنی گربه ی شرودینگر در همین کانال مراجعه شود.)

هوشیاری متجلی، یک خطای ادراکی است و تلاش مشاهده گر برای هویت بخشی یا متجلی کردن واقعیت موجود، تلاشی در جهت بازخورد و یافتن بهترین و سازگارترین راه با شرایط موجود است. بازخورد، تلاشی برای بهبود بازده و بالا بردن راندمان است. ناظر هوشمند، می‌کشود با بازنگری بر نتیجه و محصول فکر و عمل خود- که بازخورد نامیده میشود- نتیجه ها را ارتقا دهد و راندمان را بالا ببرد.
فراوانی و کثرت، نتیجه ی نیازهای این ناظر است یعنی ناظر برای برطرف کردن نیازهای خود و حفظ بقا، مرزها و حدودی را تصور میکند تا او را در جهت بقای بیشتر در جهانی که زندگی میکند یاری دهد.
آنچه این فراوانی و کثرت را می آفریند، نیازهای موجود ثابت و دور از این مرزها و کثرت هاست وگرنه در میان کثرت و فراوانی، تشخیص کثرت و فراوانی دشوار است. سکوت اکنون و آرامش موجود در ذهن- که فراتر از کثرت ها و فراوانی هاست- میتواند این کثرت و فراوانی را بیافریند و هرچند نتیجه ی این تلاش، دور از حقیقت جاری است ولی تلاشی ارزنده در جهت حفظ خود و بقا در جهان خود است.
قالب، اصیل نیست.

قالب، قابل تغییر و دگرگونی است و ظرف آن، میتواند بزرگ و کوچک شود. قالب فقط ظرفی در جهت دریافت حقیقت است. قالب هر چه باشد، تاثیری در حقیقت موجود ندارد بلکه در میزان دریافت حقیقت، تاثیر گذار است. ظرف کوچک، حقیقت کوچک و ظرف بزرگ، حقیقت بزرگتری را دریافت میکند. حقیقت، منتظر ظرف های بزرگتری است تا بیشتر جلوه گری کند
پس اگر ظرف را کوچک نگه داشتی، بر حقیقت خرده نگیر!

توضیح از دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست
👇🏿