دکتر سید سلمان فاطمی

چگونه انتظارات بر ادراک تاثیر می گذارد؟

نوروسافاری- دانشمندان علوم اعصاب الگویی از فعالیت مغزی پیدا کرده اند که باورهای ما را کدگذاری می کند و بر چگونگی تفسیر ما از جهان اطرافمان اثرگذار است.

دانشمندان علوم اعصاب الگوهای مشخصی از فعالیت عصبی را شناسایی کرده اند که باورهای قبلی را رمزگذاری میکند و به مغز کمک میکند، پیام های غیر قطعی از جهان خارج را درک کنند. برای اولین بار، آنها نشان دادند که باورهای قبلی، اثر خود را بر رفتار با منحرف کردن بازنمایی رویدادهای حسی در مغز، اعمال می کنند.

به گزارش نوروسافاری از دانشگاه ام ای تی، برای دهه ها تحقیقات نشان داده اند که ادراک ما از جهان تحت تأثیر انتظارات ما است. این انتظارات، “باورهای پیشین” نامیده میشود و به ما کمک می کند، آنچه را- که در حال حاضر در حال ادراک آن هستیم- بفهمیم. به عنوان مثال، ملاحظه کنید که چگونه سایه ای که بر روی یک تصویر اشعه ایکس بیمار افتاده، و به راحتی یک کارآموز کم تجربه از آن عبور می کند، توسط یک پزشک متخصص مورد توجه قرار میگیرد. تجارب قبلی پزشک به او کمک می کند بیشترین تفسیر احتمالی را از یک سیگنال ضعیف، انجام دهد.

تصمیم مناسب در شرایط غیر قطعی

فرآیند ترکیب دانش قبلی با شواهد غیرقطعی، به عنوان یکپارچگی بیزین شناخته شده است و اعتقاد دارند به طور گسترده ای بر ادراک، افکار و اقدامات ما تاثیر می گذارد. در حال حاضر، دانشمندان علوم اعصاب MIT سیگنال های مغزی متمایزی را کشف کرده اند که این باورهای قبلی را رمزگذاری می کنند. آنها همچنین دریافتند که چگونه مغز از این سیگنال ها در مواجهه با شرایطی- که نسبت به آن اطمینان کافی ندارند- برای تصمیم گیری های مناسب استفاده می کند.
استفاده از اطلاعات قبلی در پردازش اطلاعات جدید، امری کاملا منطقی است. آنچه آموختهایم، بستری برای آن چیزی است که در آینده خواهیم دید. شناخت و معرفت ما، افق دید و نگاه ما را تغییر میدهد و این، کاملا طبیعی است. و شاید بتوان گفت نگاه امروز ما حجاب و پرده ای بر شناخت های ممکنی است که قابل به دست آوردن است. تجربیات بر این اساس، بسیار مهم هستند و گاهی مهمتر از خود تجربیات، هنر فرد در به دور انداختن بسیاری از تجربیات قدیمی است.

حافظه انسان کوتاه مدت است و همین کوتاه مدت بودن حافظه، سبب میشود تجربیات خیلی زود محو و نابود شود. به همین ترتیب تاثیر تجربه های قدیم هم بر شناخت های آینده، اندک است و خیلی زود از میان میرود.

اگر تجربیات ما

در گذشته سودمند بوده باشد، از دست دادن آنها میتواند نقصی را در شناخت آینده ایجادکند ولی تجربیات بی ارزش، وقتی از میان برود مغز را برای جا دادن اطلاعات سودمند تر مهیا میکند.

در هر صورت تجربیات، گرایش های مغزی ما را جهت دهی میکند و این جهت دهی چه مثبت و چه منفی، ما را از بسیاری شناخت های نو و ابعاد پنهان کیهان محروم میسازد.

(شناخت، حجاب است.

معرفت، در عالم جسمانی بر اساس درک مادی انسان بر پاست.

معرفت، بر اساس مشخص شدن ظاهری موجودات مادی است و چون مشخص شدن موجود، یکی از تصاویری است که موج کوانتومی حمل می کند و درک انسان امکان ندارد جز فقط یک تصویر واحد را درک کند، اگر این تصویر، ظاهر شود بر دیگر تصاویر یا حوادث موجود در این موج کوانتومی، پرده میکشد.

صورت ظاهری، در حقیقت حجابی در برابر معرفت بقیه حوادثی است که آن موج، حمل میکند.

در اینجا معرفت در مورد انسان، حجاب است.

چگونه حجاب است؟

در موج کوانتومی همه حوادث ممکنی وجود دارد- که انسان میتواند مشخص کند- ولی در واقعيت نمي تواند، زیرا درک او جز یک صورت واحد را از میان این حوادث، نمي تواند بفهمد و این صورت، ظاهر می شود و دیگر تصاویر ممکن را مخفی می کند و بر آن پرده می کشد.

و صورت یا حادثه در مورد انسان، حجابی در برابر معرفت کامل است و بر اساس برهان، حادثه جز با تشخیص دادن، نمایان نمي شود.

تشخیص و مشخص کردن، حجاب است و معرفت، بر مشخص کردن متمرکز است.

نتیجه آنکه معرفت، حجاب است.

دکتر صادق محمدی

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1239479716217146&id=100004653881780)

مهرداد جزایری، استاد علوم زیستی رابرت ای. سوانسون، عضو هیئت علمی موسسۀ تحقیقات مغز مک گاورن و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید:

سوالی که ما می خواستیم پاسخ دهیم این است که چگونه این باورها، فعالیتهای مغزی را تحت تأثیر قرار میدهند و موجب سو گیری در ادراک ما میشوند.

محققان، حیواناتی را برای انجام یک آزمون دارای زمان بندی، آموزش دادند به گونه ای که این حیوانات آموزش دیده مجبور بودند فواصل زمانی متفاوتی را دوباره تولید کنند. انجام این کار چالش برانگیز است زیرا ادراک ما از زمان ناقص است و می تواند خیلی سریع یا خیلی کندتر از مقدار واقعی شود.

با این حال، هنگامی که فواصل زمانی به طور مداوم در محدوده ثابتی قرار می گیرند، بهترین

استراتژی، دادن پاسخ های سوگیرانه نزدیک به محدوده میانی دامنه زمانها میباشد. این درست همان کاری است که حیوانات انجام دادند.

علاوه بر این، ثبت عملکرد نورون ها در قشر پیشانی، یک مکانیسم ساده برای یکپارچگی بیزین را نشان داد: تجربه قبلی، بازنمایی زمان را در مغز، مورد سوگیری قرار میدهد، به گونه ای که الگوهای فعالیت عصبی مرتبط با فواصل مختلف زمانی را به سمت الگوی ایجاد شده در محدوده زمانی مورد انتظار، منحرف میکند.

هانسام سون، پژوهشگر پسادکترا وDevika Narai و یک دانشجوی کارشناسی ارشد نیکولاس میراههه، نویسندگان اصلی این مطالعه هستند که در شماره ۱۵ ژوئیه نورون به چاپ رسیده است.

آماده، به صف، شروع

متخصصین آمار برای قرن ها می دانستند که یکپارچه سازی بیزین راهبردی بهینه برای اداره اطلاعات غیرقطعی است. هنگامی که ما در مورد چیزی مطمئن نیستیم، به طور خودکار به تجربیات گذشته مان برای بهینه سازی رفتار، تکیه می کنیم.

جزایری می گوید:

اگر شما به طور کامل نمی توانید بگویید چیزی چیست، با تجربیات گذشته تان انتظار دارید که چیز خاصی باشد، پس، از اطلاعات قبلی برای هدایت داوری خود استفاده خواهید کرد. ما این کار را همیشه انجام می دهیم.

در مطالعه جدید، جزایری و تیم او می خواستند بدانند چگونه مغز، باورهای پیشین را رمزگذاری می کند و این باورها را در کنترل رفتار استفاده می کند. به همین منظور، محققان، حیوانات را برای بازتولید فواصل زمانی، با استفاده از یک تکلیف به نام ready-set-go (آماده، به صف، شروع ) آموزش دادند. در این تکلیف، حیوانات زمان بین دو فلش نوری (“آماده” و “به صف”) را اندازه می گیرند و سپس سیگنال “رفتن” را بوسیله ایجاد یک پاسخ تاخیری پس از همان مقدار زمان سپری شده(فاصله بین دو فلش)بوجود می آوردند.

آنها حیوانات را برای انجام این کار در دو بستر آموزش دادند.

در سناریوی کوتاه، فواصل بین ۴۸۰ تا ۸۰۰ میلی ثانیه و در بستر «طولانی» فاصله زمانها بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی ثانیه بودند. در ابتدای کار، به حیوانات اطلاعاتی در مورد بستر کاری(از طریق یک نشانه بصری)داده می شد. بنابراین آنها می دانستند که باید فواصل زمانی را در محدوده کوتاه تر یا طولانی تر انتظار داشته باشند.

جزایری قبلا نشان داده بود انسان هایی که این آزمون را انجام داده بودند، تمایل به سوگیری پاسخ های خود نسبت به محدوده میانی زمانها داشتند. در این بررسی آنها متوجه شدند که حیوانات هم به همان صورت هستند.

به ع

نوان مثال، اگر حیوانات بر این باور بودند که فاصله زمانی، از نوع کوتاه است و فاصله ی ۸۰۰ میلی ثانیه داده می شد، فاصله ای که تولید می کردند کمتر از ۸۰۰ میلی ثانیه بود. برعکس، اگر آنها اعتقاد داشتند که فاصله زمانی طولانی تر می باشد و همان فاصله زمانی ۸۰۰ میلی ثانیه داده می شد، فاصله زمانی کمی بیشتر از ۸۰۰ میلی ثانیه را بازتولید میکردند.

جزایری می گوید:

آزمایش های مختلفی که تقریبا در هر مورد ممکن یکسان بودند، به جز باور قبلی حیوان که منجر به رفتارهای متفاوتی میشد. این شواهد تجربی حاکی از این است که حیوان بر دانسته های قبلی خود، متکی است.

از زمانی- که برای محققان ثابت شد حیوانات بر باورهای پیشین خود متکی هستند- به دنبال پیدا کردن چگونگی رمزگذاریباورهای قبلیبرای هدایت رفتار میباشند. آنها فعالیت های حدود ۱۴۰۰ نورون در ناحیه قشر پیشانی را ثبت کرده اند، که قبلا نشان داده شد در زمان بندی، درگیر میباشد.

در طول دوره “ready-set”, پروفایل فعالیتی هر نورون به روشی- که منحصر به خود آن نورون است- شکل می گیرد و حدود ۶۰ درصد از نورون ها بسته به نوع بستر زمانی (کوتاه یا بلند) الگوی فعالیت متفاوتی داشتند. برای اداراک این قضیه محققان نحوه شکل گیری فعالیت عصبی در سراسر جمعیت نورونی را در طول زمان مورد تحلیل قرار دادند، و به این نتیجه رسیدند که دانسته های پیشین، بوسیله تغییر بازنمایی عصبی زمان به سمت محدوده میانی مورد انتظار,در پاسخ های رفتاری،سوگیری ایجاد میکنند.

دانش جاسازی شده

محققان بر این باورند که تجربیات گذشته، قدرت اتصالات بین نورون ها را تغییر می دهد. قدرت این اتصالات- که همچنین به عنوان سیناپس شناخته می شود- تعیین می کند چگونه نورون ها بر یکدیگر اثر کنند و الگوهای فعالیتی را که شبکه ای از نورون های متصل می توانند تولید کنند- را محدود می کند. این یافته- که نشان داد تجارب گذشته الگوهای فعالیت عصبی را منحرف میکنند- پنجره ای را به سوی چگونگی تغییر اتصالات سیناپسی باتجربه کردن باز می کند. جزایری می گوید:

به نظر می رسد که مغز تجارب قبلی را در اتصالات سیناپسی جاسازی می کند تا الگوهای فعالیت مغزی به صورت مناسبی سوگیری شود.

به عنوان یک تست مستقل از این ایده ها، محققان یک مدل کامپیوتری را که شامل یک شبکه از نورون هایی بود- که می توانند همان تکلیف ready-set-go را انج

ام دهند- ایجاد کردند. با استفاده از تکنیک هایی- که از یادگیری ماشین به دست آمده- آنها توانستند ارتباطات سیناپسی را تغییر دهند و یک مدلی ایجاد کنند که مانند حیوانات رفتار میکند.

این مدل ها بسیار ارزشمند هستند زیرا زمینه را برای تجزیه و تحلیل دقیق مکانیسم های زیربنایی روشی- که به عنوان “مهندسی معکوس” شناخته می شود- فراهم می کند. به طور قابل توجهی، مدل مهندسی معکوس نشان داد که مغز میمون ها این تکلیف را به همان روش حل کرد. این مدل نیز بازنمایی زمان را با توجه به تجربه قبلی، منحرف می کرد.

محققان برای تشریح بیشتر مکانیسم های زیربنایی از مدل رایانه ای استفاده کردند تا از آزمایش های پریشیدگی استفاده کنند که در حال حاضر غیرممکن است بتوان در مغز انجام داد. با استفاده از این رویکرد، آنها توانستند نشان دهند عدم انحراف بازنمایی عصبی، موجب برطرف شدن سوگیری های رفتاری می شود. این یافته مهم به نقش حیاتی انحراف در یکپارچگی بیزین دانش قبلی، اشاره دارد.

محققان اکنون قصد دارند مطالعه کنندزمانی که حیوان در حال یادگیری انجام یک تکلیف زمانی است،چگونه مغز اتصالات سیناپسی را- که باورهای قبلی آن را رمزگذاری می کنند- برقرار کرده و با دقت و به آهستگی تنظیم میکند.

این تحقیق توسط مرکز مهندسی عصبی Sensorimotor، سازمان علمی هلندی، Grieit Reintegration موری Sklodowska کوری، موسسه ملی بهداشت، بنیاد اسلون، بنیاد کلینگنشتاین، بنیاد سیمونز، بنیاد مک لینیت و موسسه مک گاورن تأمین شد.

ترجمه: الهام مه آبادی پور دکنر میر شهرام صفری وبسایت نوروسافاری

http://news.mit.edu/2019/how-expectation-influences-perception-0715

https://www.cell.com/neuron/fulltext/S0896-6273(19)30562-8?_returnURL=https%3A%2F%2Flinkinghub.elsevier.com%2Fretrieve%2Fpii%2FS0896627319305628%3Fshowall%3Dtrue

https://is.gd/aDKSPk

3:
تاثیر اطلاعات و خاطرات قبلی بر یادگیری آینده، چالشی بزرگ بر یادگیری است و واقعا مانند پرده یا حجابی است که آسان را از یادگرفتن و معرفت بیشتر، محروم میکند.

اطلاعات و خاطرات گذشته همیشه مثبت نیست و آکنده از افکار منفی و یاد مشکلات و پریشانی ها است . به خصوص وقتی بدانیم افکار منفی قابلیت بیشتری برای ماندن در ذهن دارد.

مشکلات و گرفتاری ها و چالش ها در زندگی دنیایی ما تمامی ندارد ولی هنر فراموش کردن آنها و نگاه و امید به آینده ای زیباتر، هنری است که زندگی را زیباتر میکند و شاید پس از روزهای تلخ، لبخندی اندک را بر چهره بنشاند.

((با خدا باش و همیشه خدا را یاد کن

و در فضای رحمت خدا، فضای وسيع آزادی حقیقی حرکت کن و صندوق را بشکن

و هرگاه افکارت و مشکلاتت و قضایايي- که در دنیا با آنها مواجهي- تو را دعوت کرد تا وارد صندوق حبس انفرادی افکارت شوی، با یاد خدا با این حوادث مواجه شو و بار دیگر وارد صندق نشو ..

سيد Ahmed Alhasan احمد الحسن)

@salmanfatemi