دکتر سید سلمان فاطمی

آنچه فضای خالی تصور میشود، فقط تظاهری از ماده است که بیدار نیست. هیچ فضای خالی؛ نه روی این سیاره و نه در هیچ جای جهان وجود ندارد. در سیاه چاله ها آنطور که فضانوردان در موردش سخن میگویند، قدرتمندترین منابع انرژی و حیات وجود دارد.نیکولا تسلا
What is considered as empty space is just a manifestation of matter that is not awakened. No empty space on this planet, nor in the Universe.. In black holes, what astronomers talk about, are the most powerful sources of energy and life. Nikola Tesla
حس و ادراک قسمت بیست و هشتم
از تکینگی تا مغز از مغز تا سیاه چاله ی فضایی- قسمت چهل و پنجم
بر اساس اصل عدم قطعیت، نوسانات همیشگی کوانتومی در فضایی- که خالی تصور می کنیم- هست و خود این نوسانات، بی علت نیست بلکه در پس هر حرکت و هر نوسان، علت و محرک هایی وجود دارد که آن را به حرکت در می آورد. در میان تاریکی های محض(البته تاریکی محض از نگاه ابزار هوشمند بقای مادی در انسان)، حتی در درون سیاه چاله های کیهانی، انرژی و پرتوهای هنگفتی هست که دیده نمیشود زیرا نور از این سیاهچاله ها گریزی ندارد ولی پرتوهای دیگری هست که هرچند مانند فتون نوری نیستند ولی آنقدر نیرو و انرژی دارند که می توانند از سیاهچاله ها با وجود جاذبه ی هنگفت آن، فرار کنند؛ منابع پر از انرژی و نیرو که در بند سیاهچاله های سیاه نمی مانند و از آن می گذرند؛ در حالی که حیات مرسوم ما در سایه ی پرتوهای سنگین نور، قادر به گریز از سیاه چاله نیست.برای بررسی بیشتر این پرتوها موسوم به پرتوهای هاوکینگ به مقاله های از تکینگی تا مغز، از مغز تا سیاهچاله ی فضایی- قسمت سی و چهارم و طعم سقوط، به وسیله ی ابزارهای حسی و ادراکی و مغز یا روح ما چگونه است و مقاله ی قبل از انفجار بزرگ در همین کانال مراجعه شود.)
حیات، در بخش سیاه کیهان ماست یا در بخش روشن؟
و اساسا بخش روشن و تاریک، به چه معنی است؟ بخش تاریکی- که بیش از 95 درصد کیهان ما را تشکیل داده است و بخش روشنی که بیش از 5درصد کل کیهان نیست! پس چرا این بخش کوچک کیهان، روشن خوانده می شود؟
بحث ماده ی تاریک و نامعمول، نشانه ی ناتوانی علم امروز از مشاهده ی بزرگترین بخش کیهان است در صورتی که ماده ی روشن و معمول، چیزی بیش از ۵درصد کیهان نیست یعنی اصطلاح روشن و تاریک در اینجا فقط برای قابل مشاهده بودن یا نبودن، توسط چشم و ابزار هوشمندی ناظر درون مجموعه، به کار می‌رود و شاید از دید ناظری- که از بیرون کیهان ما می‌نگرد- قضیه کاملا برعکس باشد و آن چیزی که ما به عنوان تاریک و نامعمول معرفی می کنیم بخش معمول و روشن کیهان ما باشد و حتی ماده ای که به عنوان روشن و معمول تصور می کنیم به دلیل کوچکیش اصلا به چشم بیننده ی خارج از کیهان نیاید. اساسا کیهان معمول و قابل مشاهده ی ما چیزی جز جلوه ای از علت ها و محرک های دیگر نیست و اصالت ماده ای که می‌بینیم، به ریشه ها و علت هایی است که گاهی جز پس از ده ها سال پژوهش و تحقیق، شناخته نمی‌شود. این در حالی است که ما با تصوری اشتباه گمان می‌کنیم این کیهان به خودی خود و بدون علت و ریشه های اصیل، پابرجاست؛ در حالی که عقل سالم، پیدایش چیزی بدون علت و سبب را نمی‌پذیرد.

عادت به آنچه هست، می‌تواند انسان را سنگین و بی نیاز از پژوهش در مورد علت ها و سبب ها کند؛ همانگونه که زندگی طولانی در محیطی چرکین و بدبو به تدریج حساسیت انسان را نسبت به بوی بد آن میزداید. با این حال برای کسی که از روی پشت بام به درون این محیط بدبو وارد شود، بسیار زننده و نفرت انگیز خواهد بود. نگاه از درون مجموعه و عادت به ابعاد آن، با نگاه از بیرون آن- که شرایط و ابعاد دیگری دارد- متفاوت است و همیشه ناظران درون مجموعه ها و قفس های تنگ، باید این حق را به ناظران بیرون از مجموعه بدهند به شکل دیگری نگاه کنند.

اصطلاحات مرسوم، شاید روزی دگرگون شود و این دگرگون شدن ها برای کسانی قابل پذیرش است که همیشه جایی را برای ندانسته ها و ناشناخته های خود در نظر می‌گیرند؛ نه برای موجوات مغرور و متکبری که به جهل، خود را دانای به همه چیز می‌دانند و نه فقط ملای دهرند همه را مانند خود می خواهند و این در حالی است که قانون تکامل عام، توهم آنها را با گذر زمان، ثابت میکند؛ همانگونه که امروز همه، گالیله را میستایند و کلیسا را خونخواری می‌داند که خون بیگناهان را می‌ریزد. برخی توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست
https://www.facebook.com/photo/?fbid=480585590087329&set=a.291883805624176