کنفرانس تشنج و درمان های آن به وسیله ی اساتید محترم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
تشنج بعد از سکته ی مغزی
گاهی باعث ناتوانی جدید میشود و با درمان تشنج، ناتوانی جدید بهبود می یابد. در سکته ی ناشی از خونریزی(هموراژیک) بیشتر است.
تشنج زودرس تا دو هفته و دیررس بعد از دو هفته از سکته ی مغزی رخ میدهد. آزاد شدن گلوتامات در فاز حاد سکته، باعث تشنج زودرس میشود.
در تشنج دیررس، عامل حساسیت عصبی و گلیوز در ساختار مغز است.
۹۰درصد این تشنج ها، دیررس هستند. ۳۰ درصد آنها، زودرس است.
عوامل خطر: هموراژیک(سکته ی ناشی از خونریزی)، سکته ی بزرگ، درگیری قشر مغز، هیپرگلیسمی(افزایش قند خون)، درگیری چند لوب مغز
در درگیری بازال گانگلیا، ممکن است تشنج ایجاد شود.
در سکته ی ایسکمیک(انسداد رگ) طی ۴۸ ساعت اول و در هموراژیک همان ساعت اول هم ممکن است تشنج رخ دهد.
در نوار مغز، یافته های پلدPLED و بای پلدBIPLED خطر ایجاد تشنج است.
کند شدن نوار مغز مطرح کننده ی خطر تشنج نیست.
در تشنج ناشی از سکته های مغزی، لاموژین بهتر از کاربامازپین است. عوارض لوتیراستام کمتر است. در تشنج حاد زودرس، کوتاه درمان میشود ولی در لیت انست(دیررس)، طولانی مدت دارو میدهیم.
نان کانوالسیو استاتوس اپی لپتیکوس(پروگنوز بد است): در خونریزی ساب آراکنوئید
عوامل خطر بیشتر:
علایم پست ایکتال طولانی، اختلال هوشیاری متناوب، میوکلونوس در چشم، آفازی دوره ای ، اتوماتیسم دوره ای، آفازی که با ضایعه ی سکته، همخوانی ندارد.
چه سکته ای بیشتر تشنح میدهد: امبولیک، خونریزی ساب آراکنوئید. (۶تا ۱۰ درصد، تشنج میدهد)
در خونریزی ساب آراکنوئید، پروفیلاکسی تشنج داده میشود.(تنها سکته ای که پروفیلاکسی داده میشود)، زیرا در صورت تشنج، احتمال خونریزی مجدد وجود دارد.
تشنج دیررس، در ساب آراکنوئید مانند تشنج های معمول درمان میشود.
در زودرس تا دو هفته درمان، ادامه می یابد.
تشنج در ترومبوز سینوس وریدی:
درمان کوتاه مدت داده میشود. اگر ضایعه ی پارانشیمی داشته باشد تا یک سال باید درمان ادامه داشته باشد.
حملات تهوع و استفراغ دیررس بعد از سکته ی هموراژیک، ممکن است به علت تشنج باشد. درمان کوتاه مدت در صورتی که تشنج زودرس داشته باشند، لازم است.
دکتر سعادت نیا
ام اس و تشنج
از تشنج های بعد از بیماری های سیستمیک است.
در بیماری های سیستمیک شانس تشنج، بیشتر از کل جمعیت است.
انواع تشنج، ممکن است رخ دهد. اینترلوکین وان بتا IL1beta در تی ال اس میتواند بتعث تشنج شود.
در اینفانتایل اسپاسم(اسپاسم دوره ی کودکی)، درمان کورتون موثر است.
در اتوایمیون انسفالیت هم میتونه باشه. آنتی بادی های بیماری خود ایمن- که خارج سلولی است- مانندLG1 خوب به درمان ضد التهابی مانند کورتون جواب میدهد. آنتی بادی اینتراسلولار(درون سلولی) کمتر جواب میدهد.
سیگار، و تزریق باکلوفن باعث افزایش احتمال تشنج میشود.
ضایعه کورتیکال در ام ار ای قدرتمند ۷ تسلا بهتر دیده میشود. تشنج، پروگنور ام اس را بدتر میکند. در ان ام او NMO
(بیماری دویک)خطر تشنج بیشتر از ام اسMS است. آنتی بادی علیه اکواپورین ۴ خطر تشنج رو بالا می بره.
درمان تشج در ام اس: اولین تشنج در بیمار ام اس: اگر جزو سندرم های اپی لپسی باشد مانند افراد عادی درمان میشود. اگر به علت ام اس باشد درمان فرق میکنه. گاهی تشنج، به علت عود ام اس است.
تشنج منفرد در ام اس: دو حمله طی ۲۴ ساعت و یا یک حمله و ۶۰درصد احتمال عدد بعدی، باید درمان بشه.
در فرد دچار ام اس اگر تشنج کند، ۶۰ درصد به علت خود ام اس است. در ار ار ام اسRRMS بعد از تشنج اول، ۴۷ درصد احتمال تشنج دوم هست پس درمان شروع نمیشود. درمان کوتاه، کافی است.(۴ تا ۶ هفته)
درمان: اگر علت، ام اس باشد داروهایی ثانویه بهتراست مانند کاربامازپین، لاموتریجین، لاکوزامید و لوتیراستام و گاباپنتین،
در اس اس ام اسSSMS بعد از تشنج اول، ۷۰ درصد احتمال عود هست و بهتر است، درمان شود.
لاموتریجین، عوارضی ندارد و داروی مناسبی است.
لوبل(لوتیراستام)، باعث عوارض رفتاری و تشدید افسردگی میشود.
لاکوزامید: عوارض کمی دارد، گران است.
تاثیر داروهای ام اس بر تشنج:
فامپیریدین، تشنج زا است. فینگولیمود، ضد تشنج است. در
CIS
با تشنج، بهتر است با ایمونومدولاتور درمان شود ولی نیازی به پالس نیست. اگر یک پلاک اضافه شده باشد، نیازی به اسکالیشن داروی ایمونومدولاتور نیست.
در این بیماران، دوز نهایی و بالای لوتیراستام تا ۴۰۰۰ میلیگرم است
عوارض: افسردگی.
در صورت بروز افسردگی،
لاکوزامید میتواند جایگزین شود. لاکوزامید تا ۲۰۰ میلی گرم هر دوازده ساعت.
داروهای سدیم چانل بلوکر sodium channel blocker: مانند لاکوزامید و کاربامازپین
کاربامازپین، داروی اصلی و گلد استاندارد تشنج فوکال است.
معمولا داروهایی با هم داده میشود که مکانیسم اثر یکسانی نداشته باشد.
ضایعه ی ساختاری، سبب میشود تشنج گاهی با دارو کنترل نشود. میتوان الکترود گذاشت که تا ۵۰ درصد باعث بهبود علایم میشود. پریمیدون و فنوباربیتال در بالغین، مصرف نمیشود. در هامارتوم و دیگر تومورها، کاربامازپین استفاده نمیشه. بدترین دارو، در تشنج ناشی از تومور هست.
در بیماری دوقطبی(بایپولار) با مصرف دپاکین که دارویی ضد تشنج است، میتوان لیتیوم را کم کرد.
درمان افسردگی در درمان با لوتیراستام، سرترالین است.
یونیماید در تشنج ژنرال، انتخابی نیست.
لاکوزامید تک دارو تا ۶۰۰ میلیگرم روزانه میتوان بالا برد و اگر همراه با داروی دیگه باشه تا ۴۰۰ میلیگرم روزانه است.
در درمان تشنج، باید به موارد زیر در هر فرد توجه شود:
۰SAGE.COM
syndrome,age, gender, etioloy, comorbidity
فردی بودن درمان تشنج باید همیشهمورد توجه قرار گیرد.
دکتر محوری
تشنج استاوس
مقدمات: هرلحظه برای این بیماران دارای اهمیت است. رسپتورهای NMDA طی تشنج روی سطح سلول هست.
رسپتورهای GABA طی تشنج داخل سطح سلول هست و باعث مقاومت در برابر تشج میشود. به تدریج در مصرف طولانی یک دارک، پروتئین های مقاوم به دارو زیاد میشود.
پیش آگهی تشنج استاتوس کانوالزیو(دارای جزء حرکتی تشنج)، بهتر از نان کانوالزیو است. یک پنجم تشنج های استاتوس، تبدیل به مقاوم و ریفرکتوری میشود. شایعترین علت در تبدیل، قطع دارو است.
بیشترین علت مرگ، اختلال هیپوکسیک ناشی از تشنج مداوم است. (بدترین پروگنوز)
گاهی به بنزودیازپین جواب نمیدهد که به نفع تشنج استاتوس است. درمان بوکال میدازولام، انتخاب اصلی قبل از بیمارستان است. همچنین میتوان از میدازولام وریدی- که داخل دهان ریخته میشود- استفاده کرد.👇🏿
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031