مشاهداتی که با کشفیات جدید، به چالش کشیده می شود!
نقش ظرفیت ناظر، در کشف حقیقت کیهان
حس و ادراک قسمت هفتاد و یک
نگاه بر جهان در قالب ظرف ادراکی دانشمندان صورت می گیرد. مشاهدات کیهانی هرچند بسیار نارسا و ناکامل است ولی بخشی از کیهان و قوانین آن را به دانشمندان می دهد.
علمی که تابع ظرف ادراکی دانشمندان است، طبیعتا عین حقیقت موجود نخواهد بود و به همین دلیل، شاهد پیشرفت های علمی و مطرح شدن نظریه های جدید هستیم.
از قوانین نیوتونی جاذبه تا نسبیت خاص و بعدها نسبیت عام و قانون در هم تنیدگی و تلاش برای یکپارچه کردن فیزیک در قالب نظریه ی ریسمان ها، راهی نسبتا کوتاه در عرصه ی زمانی و راهی بس طولانی در عرصه ی معرفتی طی شده است و با وجود ابزارهای جدید کشف حقیقت، این مسیر، از نظر زمانی کوتاهتر و از نظر عمق و محتوا بلندتر خواهد شد.
دانشمندان گذشته، امکانات دانشمندان امروز را نداشتند و طبیعی است امروز به این مرحله ی پرشتاب در پیشرفت علم برسیم. باز شدن زوایای نوین بر روی حقیقت کیهان، میتواند نگاه دانشمندان را بر جهان، متفاوت کند. شاید آنچه نیوتن میگفت امروز با کشف فیزیک کوانتومی به شکل دیگری تحلیل شده باشد ولی باید همیشه در نظر داشت، نیوتون ها و مشابهان آنها در زمان خودشان حرف درست را زدند و دانشمندان فیزیک کوانتومی امروز هم حرف درست را می زنند. قدرت نگاه چند بعدی دانشمند امروز در زمان نیوتون نبود و نگاه دانشمندان آینده هم فراتر از نگاه دانشمندان امروز خواهد بود.
آنچه ارزشمند است استفاده از تجربیات گذشته برای ساختن آینده ای متفاوت و متکامل است و مشکل بزرگ بشریت، ماندن بر تجربیات گذشته و امروز و به بن بست کشاندن پیشرفت و تکامل است.
میتوان و باید این بن بست ها را شکست.
(انبساط، یک مرحله ی فرضی از جهان ابتدایی است که تقریبا بلافاصله پس از انفجار بزرگ رخ می دهد و جهان، یک دوره ی سریع از توسعه و انبساط شتابدار را تجربه میکند. در حقیقت این انبساط، سریعتر از سرعت نور رشد کرده است تا جهان تقریبا به اندازه ی کنونی رسیده باشد(فقط کمی کوچکتر زیرا توسعه و انبساط به نظر میرسد در حال ادامه و افزایش شتاب تا امروز باشد). ابتدای این انبساط، طی یک دوره ی میلیارد-تریلیون- تریلیونیم ثانیه رخ میدهد.
انبساط و اصطلاحات آن، به نظرمی رسد بهترین مدل برای توضیح خصوصیات قابل مشاهده ی جهان باشد. با این همه، مشکلات خاص خود را دارد.
در مقاله ی پژوهشی اخیر که در مجله ی ستاره شناسی لترز منتشر شده است آوی لوب ستاره شناس هاروارد- که به دلیل مطرح کردن ایده های جالب توجه در به چالش کشیدن تئوری های رسمی علمی، معروف است- با فیزیکدان سانی واگنوزی همکاری کرده است تا آزمونی را توضیح دهد که میتواند مدل سنتی انبساط کیهان را بیازماید و آن را زیر سوال ببرد.
همانطور که آنها توضیح می دهند یک ویژگی کیهان وجود دارد که میتواند امروز مشاهده شود و آن، cosmic graviton background CGB خوانده میشود. این پیش زمینه، پیش زمینه ی امواج جاذبه ای احتمالی با فرکانس بالا است که باقیمانده ی جهان نخستین است. و این، زمانی است که گراویتون های نخستین، برای اولین بار از هم جدا شد و یک پیش زمینه ی دمایی از گراویتون های یادگار را در پس خود، رها کرد.
اگر انبساط در حقیقت رخ داده باشد CGB باید از میان میرفت و به این ترتیب هیچ موجی امروز دریافت نمی شد. بنابراین مشاهده ی CGB یک اشاره ی قوی است که انبساط، یک مدل نادرست است. علاوه بر کنار گذاشتن انبساط، CGB یک آزمون تجربی را برای تئوری هایی فراهم میکند که می کوشند مکانیک کوانتوم و جاذبه را یگانه کنند.
برخی توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست
https://www.facebook.com/photo/?fbid=681548313324388&set=a.291883805624176👇
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031