از تکینگی تا مغز از مغز تا سیاهچاله فضایی، قسمت چهاردهم
بحثی در مورد نه قسمت در بدن ما که از پیشینیان، باقی مانده، ولی اکنون بدون استفاده است!
آثار و مشاهدات در جهان ما، شاهد بر علتی است که آن را ایجاد کرده است و این آثار در خلقت، به خودی خود و بدون توجه به نیرویی- که آن را ایجاد کرده است- جز سرابی یا تصویری در درون آینه نیست. و آنکه به تصویر درون آینه خیره شود و آن را حقیقی بداند به چیزی نخواهد رسید.
بر همین اساس، در نگاهی ساده و سطحی، وجود برخی اندام ها یا اشیای در ظاهر بی فایده، ممکن است وجود علتی آگاه را در پس آن لغو کند ولی نگاه هوشیار، چنین نمی اندیشد.
آثار موجود در کیهان ما، هر چند در نگاه نخست، ساده بنمایند ولی وقتی به نیروی ایجاد کننده آن و یا سیر پیدایش آن، توجه شود درک خواهد شد که برخی از این نقص ها و بی فایده بودن ها، کد و نشانه ای از فرایندی است که خلقت را ایجاد کرده است و میراثی است که باقی مانده است تا با نگاه امروز، بر گذشته بنگریم . این نگاه عمیق فقط محدود به اندام ها و اجزای ناقص یا بی فایده نیست بلکه اجزای قوی و سالم و پر سود هم، نشانه ای از جریانی است که آن را ایجاد کرده است و نگریستن بر همین اجزای سالم و بی عیب هم اگر وسیع نشود و به علل و فرآیندهای ایجاد آن نرسد و محدود به خود آن بماند(در حقیقت نفی علیت و سببیت) ما را در سرابی بی آب و تصویری در آینه یا عدمی بدون پیوند با وجود، مواجه میکند و این سراب عدم، تشنه ای را سیراب نخواهد کرد.
خدایا فرمان دادی به سوی آثار بیایم پس با پوششی از نور مرا به سوی خودت بازگردان!!
آثار، عدمی با قابلیت وجود است و این عدم در صورتی به وجود میرسد که در پیوند با وجود فراتر از خود باشد.
با این نگاه، انسان بر نگاه های مادی خود نمی ایستد و همواره در پس مشاهدات مادی، به دنبال علت هایی فراتر میرود و همواره کنجکاو میماند که چه در پس اشیای مادیست ولی اگر چنین نکند، نگاهش از اشیای مادی نمیگذرد و با لغو سببیت، برای خود آرمانی میتراشد که راه ارتقای شناختی او را میبندد.
بسیاری از مشاهدات امروز رد پای آثاری است- که میلیون ها سال قبل از میان رفتند و شاید بسیاری از مشاهدات امروز ما واقعیتی در وجود نداشته باشد مثلا مشاهده سیاه چاله فضایی- که میلیون ها سال نوری از ما دورتر است- چیزی را به ما نشان میدهد که معلوم نیست امروز هم وجود داشته باشد و ممکن است سالها قبل منهدم شده باشد.
به همین ترتیب بسیاری از آثار امروز در دسترس ما، نه برای نشان دادن حقیقت کنونی ماست بلکه نشان و ردی از وقایعی است که در طی سالیان گذشته رخ داده است. آثار موجود، ممکن است امروز سودی آنچنانی برای جسم فعلی زمینی ما نداشته باشد ولی ردی و نشانی از مسیری طولانی است و شناخت و معرفت ما را بیشتر میکند.
وجود ما محدود به این جسم مادی نیست و به همین ترتیب هر چیز در عالم، سودش صرفا مادی نیست. آیا مثلا معرفت و شناخت سالهای دور خلقت و شناخت مسیر خلقت، ارزش کمتری در مقایسه با منقبض شدن عضلات راست کننده مو برای فرار از دشمن دارد؟! شناخت و دیدن گذشته، ارزشی است که هرگز قابل مقایسه با ابزار حقیر فرار از دشمن و محافظت از دشمن با راست شدن موهای روی بدن نیست.
دیدن گذشته با مغز و دیدن میلیون ها سال قبل با ابزار مشاهده امروز، ما را در سایه ابزار هوش توانمند یعنی مغز، به دفاع و بقایی بسیار توانمند تر می رساند و هیچ ابزار دفاعی در حیوانات برتر از این مشاهدات عمیق نیست.
برخی بخش های بدن ما با آنکه اکنون وجود دارد، ولی برای ما استفاده ای ندارد ولی در پیشینیان ما استفاده میشده است. برای نمونه آپاندیس اکنون وظیفه ای ندارد (هر چند برخی مطالعات نشان داده است که مخزنی از میکروب های سودمند است). این زائده با اینکه اکنون کاربردی ندارد ولی گاهی ملتهب میشود و عوارض شدیدی روی انسان دارد.
سایت business insider در مصاحبه با دورسا امیر دانشمند زیست شناسی تکاملی دانشگاه بوستون در مورد چیزی- که بقایای تکاملیخوانده میشود- مصاحبه کرده است. او میگوید برخی اجزا- که اکنون سودمند نیستند ولی زیانی هم ندارند- طی تکامل در بدن ما باقی مانده است.
1- آپاندیس: بر اساس نظر گیزمودو این زائده برای هضم سلولز استفاده میشده است. مهره داران گیاه خوار از آن برای هضم گیاهان استفاده میکردند ولی این بخش، در انسان بخشی از دستگاه گوارش نیست.
امیر میگوید وقتی ما شروع کردیم گوشت خواری کنیم و غذاهای متنوعی داشته باشیم لازم نبود غذا برای مدت طولانی در دستگاه گوارش بماند و نیاز به سیستم پیچیده برای هضم برطرف شد. با این همه شواهدی هست که آپاندیس مخزنی برای باکتری های مفید در انسان است ولی مشخص نیست این وظیفه همیشگی است یا با گذر زمان تغییر میکند.
عضله پالماریس لانگوس:
این عضله در ده درصد مردم وجود ندارد. امیر میگوید این عضله به پیشینیان
ما کمک میکرد از درختان بالا بروند. این عضله در نوزاد کمک میکند، دستان خود را مشت کند ولی ما از حدود 3.2 میلیون سال قبل، شروع به راه رفتن بر دو پا کردیم و پس از آن، این عضله بی فایده شد.
امیر میگوید: این عضله برای دوره ای بسیار طولانی دارای فایده بوده است. او ادامه میدهد انتخاب طبیعی، نظامی برنامه ریزی شده برای به دست آوردن سودمندی ایده آل نیست.
3- دو فک:
ما اکنون نیاز به دو فک خیلی قوی نداریم زیرا غذای ما به غذاها و حبوبات پخته تغییر یافته است. و فک ما کوچک شده به طوری که جا برای دندان های عقل کمتر شده است.
4- عضلات راست کننده مو: وقتی منقبض شود مو را راست نگه میدارد. حیوان های ابتدایی تر که بدنشان پر مو بود با راست کردن مو، از این عضله برای ایجاد عایق حرارتی استفاده میکردند. و نیز سبب میشد حیوان، بزرگ تر و ترسناک تر به نظر برسد.
5- دنباله دم در انسان:
بین هفته های پنج تا نه بارداری وجود دارد. این دنباله در زمان تولد از میان میرود و بقیه استخوان ها در این محل، بخش خاجی(کوکسیژیال) ستون فقرات را ایجاد میکند. استخوان های دم به پیشینیان انسان امکان حرکت و توازن را میداد ولی اکنون در انسان، وظیفه خاصی ندارد.
در برخی حالت ها نوزاد با این دم متولد میشود و با انجام جراحی میتوان این دم اضافی را بدون هیچ عارضه مادرمان کرد.
6- عضلات گوش در قسمت ظاهر گوش
برخی حیوانات از این عضلات برای تعیین محل حیوان شکارچی یا شکار بهره میبرند ولی در انسان از آن استفاده ای نمیشود. در برخی دیگر، از آن برای تعیین جهت صدا و یا ابراز حالات عاطفی استفاده میشود. بر خلاف انسان، حیوانات مانند گربه لازم است گوش های خود را تحریک کنند تا بهتر بشنوند. امیر میگوید ولی ما گردنی قابل انعطاف داریم و لازم نیست عضلات گوش خود را برای شنیدن تحریک کنیم. برخی انسان ها میتوانند گوش های خود را حرکت دهند.
7- عضلات پیرامید در کف شکم قرار دارد. شکل آن، مثلثی است مردم گاهی این عضله را ندارند گاهی دو تا از آن را دارند ولی کمکی به ما نمیکند. این عضله می تواند باعث جمع شدن خط سفید یعنی خط وصل کننده سیفیزیسم پوبیس و زائده گزیفوئید استرنوم شود ولی این ربطی به عملکرد عضلات شکم ندارد. حدود بیست درصد مردم این عضله را ندارند.
8- تکامل جنین های پسر و دختر:
جنین های دو جنس در ابتدا مشابه هم هستند و هورمون تستوسترون بعدا باعث تشکیل اندام های مردانه میشود. قبل از آنکه این هورمون ها اثر کنند جوانه های نوک پستان شروع به پیدا شدن میکند. مردان در حالت طبیعی قادر به شیردادن نیستند ولی در حضور مقادیر زیاد پرولاکتین- که هورمون لازم برای شیر دادن است- ممکن است از سینه مردان هم شیر جاری شود.
ترشح شیر همچنین از عوارض داروی دیگوکسین است که در بیماری های قلبی استفاده دارد. در حالی که پستانداران مذکر تنها در شرایط دشوار میتوانند شیر بدهند، حیوان مذکر خفاش دایاک- که در جنوب شرقی آسیا زندگی میکند- میتواند نوزاد خود را شیر بدهد.
9- مخاط نیمه هلالی گوشه چشم
پلک سوم عبارت است از تکه ای از بافت که در زاویه درونی چشم قرار دارد و مانند پرده هایی است که از چشم حمایت میکند. پرندگان و خزندگان و برخی پستانداران میتوانند این غشا را بر چشم خود بپوشانند تا از ورود غبار جلوگیری شود و چشم خشک نشود. به گزارش گیزمودو این مخاط های نیمه هلالی بقایای این غشا هستند. امیر، بیان میکند مشخص نیست چرا امروز در ما این اندام ها کار نمیکند. در پستان داران رده بالا هم همینطور است. یعنی ما از زمان های خیلی دور، کارکرد این اندام ها را از دست داده ایم.
https://www.sciencealert.com/we-no-longer-need-these-9-body…
https://ibelieveinsci.com/?p=58610
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031