دکتر سید سلمان فاطمی

توهم لیلیپوتی! (ریزبینی)

واقعیتی که مشاهده می کنیم، گاهی دچار اختلال می شود. علل ایجاد کننده ی این اختلال، میتواند تغییرات و بیماری ها در ابزار هوشمندی(مغز) باشد. تغییر ساختار مغز مثلا به دلیل تومورها میتواند درک ما را ازحقیقت، دگرگون کند. جالب اینکه خود این مغز، ایده ال نیست و در نتیجه ی تکامل چند میلیون ساله ی انسان و پیشینیان انسان حاصل شده است و تابع محدودیت های این تکامل مادی است. بنابراین آنچه مغزهای ما درک میکند، گوشه ای از حقیقت موجود در کیهان و نه همه ی این حقیقت است. اعتماد کامل بر دریافت های مغزی و شخصی، چالش بزرگ انسان است که خودش را بزرگ و دیگران را کوچک میشمارد ولی واقعیتی که در پایان خواهد دید، زندگی در توهم خود بزرگ بینی و دیگران را ریز دیدن خواهد بود.

توهم لیلیپوتی، توهم بینایی از افراد، حیوانات و اشیای مینیاتوری است. این نام، از کتابجاناتان سوییفت سفرهای اولیور گرفته شده است که در آن سفری به سرزمین خیالی لیلیپوت انجام میشود. این سفر با افراد ریز شناخته میشود. ولی پژوهش جدید پیشنهاد میدهد توهم های لیلیپوتی آنقدر که قبلا تصور میشد بی آزار نیست.

این توهمات ممکن است علل زیادی داشته باشد مانند دلیریوم ناشی از ترک الکل، حصبه، تومورهای مغزی در لوب تمپورال. این شرایط همچنین توهم ریز بینایی یا توهم های ریزبینی خوانده می شود. در اکثریت موارد موجود توهم زده بسیار زیاد در حد چند هزار تا چند میلیون بوده اند. توهم ها و خیال ها اساسا به وسیله روان شناس فرانسویرائول لرویدر سال 1909توصیف شد. او از تجربه ی شخصی خودش نوشت. او آن توهمات بینایی را تجربه کرده بود.

در پژوهش اخیر پژوهشگر 145 گزارش موردی را بررسی مجدد کرد. پژوهشگر فهمید توهم های لیلپوتی در 61% موارد بینایی و در 39% موارد چند شکلی هستند. در 97% موارد به عنوان زمینه ی واقعی در محیط، حس میشود؛ به عبارت دیگر آنها در دسته ی واقعیت مبتنی بر توهم های تصویری قرار می گیرند. بنابراین آنها مبتنی بر محیط واقعی هستند و از قوانین فیزیک و فضای سه بعدی پیروی می کنند.

موجودات لیلیپوتی در حد 1 میلیمتر تا 1 متر و در برخی موارد همراه با موجودات توهم زده ی بزرگ و غول اسا هستند. دوره های توهمی از چند ثانیه تا دهها سال طول میکشد. این مطالعه کشف کرد 46% بیماران کیفیت پایین زندگی را به این توهمات مربوط میکنند و می گویند این توهمات، ترسناک، آزارنده، خسته کننده و تهدید کننده بودند. 36% بیماران کیفیت مثبتی را گزارش میکردند مانند سرگرم شدن، آرامش، خنده و شادی آور؛ در حالی که 8% کیفیت خنثی یا مخلوط را گزارش می کردند.

https://www.youtube.com/watch?v=gpSes_HulSg