دکتر سید سلمان فاطمی

تفاوت های زبانی، سرمنشا تفاوت های بیشتر کلام، در گذر زمان
زبان شامل دو بخش درک و بیان است. درک مادی به وسیله ی اندام های حسی به دست می آید و این درک اولیه ی خام در کنار حافظه های موجود در ذهن، پردازش میشود تا جهتدهی شود.
قدرت انتزاع در انسان و برخی حیوانات رده ی بالا میتواند درک ذهن انسان را به فراتر از احساسات اولیه ببرد و او را جویای سلسله علت هایی کند که در پس همه ادراکات اولیه وجود دارد. در این سیر پیشرونده، عمق درک، بیشتر و بیشتر میشود.
از سوی دیگر بخش بیانی زبان، برای ابراز نیازها و تاثیر گذاری بر محیط اطراف و دیگران، تحت تاثیر شرایط محیط و قبل از آن تحت تاثیر نوع درک و عمق آن است.
هرجا تفاوتی باشد به وسیله ی انتخاب طبیعی این تفاوت ها بیشتر می‌شود، زیرا طبیعت می‌کوشد موجود سازگارتر با شرایط موجود را برگزیند. از این رو کاملا طبیعی ست در عرصه ی زبانی هم با توجه به نگاه و درک متفاوت و نیازهای جدید و متفاوت، تفاوت ها بیشتر و بیشتر شود.
با ادامه ی این فرایند ممکن است تفاوت های زبانی به حدی برسد که اساسا فرهنگ ها و ساختارهای بیانی متفاوت را ایجاد کند.
وقتی قضیه پیچیده تر میشود که بدانیم بیان، زاییده ی نگاه و ادراک است و این نگاه هر چه عمیق تر باشد به بیان با واکنش درست تری منجر می‌شود.
نگاه و درک از درون مجموعه که تفاوت ها و دگرگونی های مجموعه، خود نگاه را هم در بر میگیرد با نگاه و درک از بیرون مجموعه که مشمول دگرگونی های درون مجموعه نیست، متفاوت می‌باشد.
درک های متفاوت، منجر به واکنش یا بیان متفاوت می‌شود و این فرایندی دائمی است. زبان ها با توجه به نوع نگاه و درک، و با توجه به نیازها دگرگون می‌شود تا جایی که زبان گروه درون یک مجموعه، ممکن است اصلا به وسیله گروه دیگر در مجموعه ای متفاوت، قابل درک نباشد.
این دگرگونی ها طبیعت زندگی درحال تحول ماست و هر چه بگذرد بیشتر و بیشتر میشود و در این میان آنچه بیش از همه زیان بار است تکیه بر مراحل میانی و توقف در مسیر پیشرفت است.
سفر فضایی، ممکن است زبانی تولید کند که برای ما قابل فهم نباشد!
مطالعه ای جدید بررسی میکند یک سفر طولانی به فضا و سیستم های خورشیدی دیگر چه بر سر زبان انسان خواهد آورد!
پژوهشگران تصور می‌کنند سفرهای طولانی فضایی می تواند باعث تغییر زبان شود. کسانی که در فضا زندگی میکنند ممکن است نتوانند با مردم زمین مرتبط شوند. این سناریو برای مردمی که با کشتی نسل ها(فضاپیمای دارای چند نسل) مسافرت می‌کنند خیلی جدی است. با در نظر گرفتن بحران های حمل و نقل در سال 2020 آیا ایده آل نخواهد بود بر یک کشتی فضایی بسیار بزرگ سوار شویم و این سیاره پر از رنج را پشت سر بگذاریم؟!
با اینکه ما هنوز داوطلب مطمئنی برای این سفر به زمین جدید نداریم و تکنیک های ما شاید دهها بلکه صدها سال عقب باشد ولی مقالات زیادی در مورد این سفرها به نگارش در می آید.
یک مقاله جدید مطلب جالبی را مطرح میکند که اگر تعداد زیادی از مردم از چندین نسل به یک سفر فضایی طولانی بروند زبان آنها تغییر میکند و این چیزی است که مردم روی زمین نمی شناسند. بیایید ببینیم اگر چند نسل با یک فضای پیمای کاملا ذخیره سازی شده برای مدت‌های طولانی در فضا باشند و به سیاره ی پروکسیما بی در سیستم خورشیدی دیگری مثلا پروکسیما سنچوری بروند چه میشود.
باید توجه کرد ما اکنون نمیتوانیم چنین کشتی فضایی ای درست کنیم مگر آنکه با استفاده ه از warp drive یا با استفاده از ضد ماده بتوان چنین کاری را انجام داد(از زمانی که دیوار صوتی شکسته شد، دانشمندان همواره به دنبال راهی برای شکستن سد بعدی و گذر از سرعت نور بوده اند. نظریه نسبیت اینشتین همواره امکان سفر با سرعتی بیش از سرعت نور را غیرممکن می‌داند ولی با توجه به مجهولات زیادی که در علم فیزیک باقی مانده است، قضاوت قطعی در این باره هنوز ممکن نیست.
اگر مجموعه فیلمهای Star Trek را دنبال کرده باشید، حتما به خاطر دارید که در یکی از صحنه های فیلم به مفهومی به نام Hyperdrive اشاره می شود. ایده ای که بر مبنای آن، مسافران فضاپیما زودتر از هر زمان ممکنی به زمین می رسند. در پس این ایده گفته می شود که دیوار زمان از میان برداشته شده است.
در اینصورت دیگر با تغییرات زمانی ناشی از افزایش سرعت روبرو نیستیم. زمان از میان برداشته می شود و شما دیگر تابع قوانین چیزی که از میان برداشته شده است نخواهید بود. اما چگونه؟
در سال ۱۹۹۴ فیزیکدان مکزیکی؛ میگل آلکوبیه (Miguel Alcubierre) توانست بصورت نظری به مدلی برای سیستم رانش Warp Drive دست یابد. بر اساس تئوری الکوبیه سفر با سرعتی بیش از سرعت نور و بدون مصرف سوخت، ممکن می شود. طبق نظریه نسبیت اینشتین چنین چیزی غیرممکن است، ولی طرفداران Warp Drive معتقدند نظریه انیشتین برای فضا-زمان معمولی صادق است، اگر بتوانیم سفر خود را در شکلی به هم ریخته از فضا-زمان انجام دهیم چطور؟

براساس نظریات اینشتین، تمام عالم در دریایی از پیوند فضا و زمان غوطه ور است. درست همان گونه که جانوران درون دریا توسط آب از هر سو احاطه شده اند. طبیعتا حرکت و مشخصات دینامیکی این جانوران به مشخصات آب وابسته است و آنان قادر نیستند از قوانین سیال آب سرپیچی کنند. ولی اگر جانداری بتواند اطراف خود حبابی تشکیل دهد و پیرامون خود را از آب خالی کند چطور؟
این مبنای تئوری الکوبیه و Warp Drive است. الکوبیه بر این باور است که اگر بتوان با استفاده از انرژی منفی، اطراف یک فضاپیما حبابی تشکیل داد، آنگاه فضا-زمان پشت سر حباب منبسط و در جلوی حباب فضا-زمان منقبض میشود و این فضاپیما را به جلو میراند.
البته این تکنولوژی فعلا فقط در حد یک رویاست. مشکلات بسیاری بر سر راه آن قرار دارند. اینکه انرژی منفی چه ماهیتی دارد و اصلا آیا ساختن آن در آن ابعاد شدنی است یا نه هنوز مورد بحث هستند ولی دانشمندان معتقدند اگر در بیگ بنگ جهان با سرعتی بیش از سرعت نور منبسط شده است، پس احتمالا این پدیده از لحاظ تئوری ممکن است.
پژوهشگران ناسا در حال حاضر مشغول مدلسازی این ایده در ابعاد بسیار کوچک آزمایشگاهی هستند و این تکنولوژی هنوز تا تکامل مسیر درازی در پیش دارد. ولی در صورت عملی شدن آن در آینده می توانیم امیدوار باشیم تعطیلات آخر هفته خود را در کهکشانی دیگر سپری کنیم و مطمئن باشیم کلاس فیزیک صبح شنبه خود را روی زمین از دست نخواهیم داد.)
چنین سفری می تواند با خطرات بسیاری مواجه باشد از جمله ویروس ها و شهاب سنگ ها و اختلالات کامپیوتری
مطالعه بعدی توسط پروفسور اندرو مک کنزیاز دانشگاه کانزاس و جفری پونسکهاز دانشگاه ایلینویس جنوبی نشان میدهد ممکن است زبان مسافران فضایی تغییر کند. مطالعه این حقیقت را برجسته میکند که وقتی جوامع از هم جدا می افتند شرایط برای تغییر زبان مهیا می‌شود. با گذر زمان کسانی که مهاجرت کرده اند زبان اولیه ی ملت خود را نمی شناسند. در این مطالعه پژوهشگران تاثیرات سفرهای طولانی روی زمین مانند تغییر زبان کاشفان جزیره پلینسیان را در طولانی مدت بررسی کردند تا ببینند این زبان ها حتی برای یک فرد با گذر زمان چگونه تغییر میکند.
پروفسور مک کنزی سناریوی احتمالی را در این مصاحبه بیان میکند: اگر تو در این مسیر برای ده نسل باقی بمانی مفاهیم جدید، و موضوعات جدید پیش می آید و مردم کوشش می‌کنند به روشی سازگار با شرایط با هم ارتباط بر قرار کنند و یک دایره المعارف خاص این کشتی، شکل می‌گیرد و مردم زمین چیزی در مورد این عبارت ها نمی فهمند مگر آنکه با نشانه ای به آنها گفته شود.
هرچه با کشتی دورتر شوی کمتر با زبان مادری در ارتباط خواهی بود و نسل‌های بعدی در کشتی اصلا از زبان مادری دور بوده اند و در تماس نبوده اند و صحبتی بین افراد قدیمی و جدید باقی نمی‌ماند زیرا آنها در نسلهای بعد متولد شده اند.
در زمین هم همینطور است. با دور شدن فاصله ها زبان تغییر میکند و دو گروه روی زمین با فاصله ی زیاد نسبت به هم در فرهنگ های مختلف ممکن است اصلا زبان همدیگر را متوجه نشوند.
برای جلوگیری از این فاصله در زبان نسلها می‌توان از گروهی متخصص زبان شناسی استفاده کرد. با نگاهی عمیق تر دانشمندان تصور می‌کنند هر کشتی از گروهی از انسان هایی که از فضا آمده اند دچار مشکلات زبانی خواهند بود و باید به آنها تعلیم خاصی در مورد تغییرات زبانی داده شود تا بتوانند در محیط جدید رابطه برقرار کنند. https://bigthink.com/surprising-science/space-travel-could-create-language-unintelligible-to-people-on-earth?utm_term=Autofeed&utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR2CtU9LzyQISQwIz3adQHFfnUHYKu3CqgJe10cuCzLoIijJnxAD1KqDujE#Echobox=1618028743