کنفرانس تشنج،هتل کوثر اصفهان تاریخ 97.12.16
مختصری در مورد تشنج در نوزادان:
تشنج در نوزادی معمولا اگر به دلیل اختلالات الکترولیتی نباشد، خطرناک است و نتیجه خوبی ندارد. در ابتدای تولد، میزان پیام های الکتریکی مغز و فعالیت قشر مغزی، نسبتا زیاد است و این مورد تا حدود یکسالی ادامه پیدا میکند. 12 تا 15 ماهگی، مغز به بالانس بین فعالیت زیاد و کم می رسد. یعنی مغز فعالتر نوزادان و شیرخوار، آنها را مستعد تشنج میکند.
اختلالات الکترولیتی و خونریزی در مقایسه با بقیه موارد در نوزاد، خوش خیم تر است.
برای نوزادان، حتما ای ای جی مونیتورینگ در ای سی یو لازم است. باید بالای نود دقیقه مونیتورینگ صورت بگیرد تا امواج تشنجی تشخیص داده شود.
فنوباربیتال، درمان ارجح تشنج در نوزادان است. فنی تویین، پریمیدون، کاربامازپین، اکسکاربازپین، توپیرامات( که بر اوتکام و نتیجه تشنج، هم اثر دارد) و بعدا لوتیراستام، انتخابهای بعدی است.
درمان تشنج و اپی لپسی در خانمها
کاتامنیال اپی لپسی
محور هیپوتالاموس-هثپوفیز-تخمدان
تشنج کاتامنیال: به تشنجی گفته می شود که به نوعی به یکی از مراحل دوره عادت ماهانه مربوط می شود با هرکدام از انواع تشنج ها می تواند همراه باشد ولی بیشترین گزارش با تشنج های موضعی است (فوکال).
یک سیکل قاعدگی معمولا 28 روز است که روز 1 روز اول آن و روز 14 روز تخمک گذاری میباشد. از روز اول تا روز 14 فاز فولیکولار از فاز های دوگانه یک سیکل قاعدگی و از روز 14 تا روز 1 بعدی را فاز لوتئال مینامند که فاز دوم بشمار می رود.
تشنج در ایام قبل و بعد از مراحل آغازین فازهای اول و دوم می تواند تشدید شود ونیز در کسانی که فاز لوتئال کافی ندارند و در نتیجه تخمگ گذاری هم اتفاق نمی افتد، زمینه را برای وقوع تشنج براثر کاهش پروژسترون فراهم می شود. صرع قاعدگی بیشتر زمانی رخ می دهد که میزان استروژن بیشتر از پروژسترون است و یا آنکه میزان ان سریعا تغییر کند.
در این بیماران، کلوبازام20 میلی روزانه و استازولامید می تواند موثر باشد.
خانمی که تحت درمان دارویی تشنج است، طی بارداری باید دوز بالای فولیک اسید بگیرد. فولیک اسید ممکن است رشد شناختی کودک را بیشتر کند به خصوص روی رشد وربال ای کیو(ای کیوی کلامی) تاثیر گذار است.
تاثیر تشنج بر هیپوتالاموس و هیپوفیز ناباوری، در TLS(تشنج لوب تمپورال)بیشتر است کنترل تشنج باعث بهبود ناباوری میشود. سدیم والپروات، باعث کاهش باروری میشود. این تاثیر هم در مرد و هم در زن است چون باعث افزایش اندروژن میشود.
دوز لاموتریجین، اکسکاربازپین و لوتیراستام در بارداری خیلی تغییر میکند. اگر در آزمایشات اسکرینینگ، سی درصد سطح آزاد دارو افت کرد، باید دارو اضافه شود. توپیرامات و سدیم والپروات خیلی در بارداری، چک نمیشود.
ادامه درمان از کودکی به بزرگسالی:
باید توجه شود هدف از درمان در تشنج، بهبود کیفیت زندگی بیمار هست و نه کنترل کامل تشنج.
کاربامازپین و لاکوزامید در تشنج پارشیال مصرف میشود.
والپروات و اتوسوکسیماید در ابسنس مصرف میشود.(تشنج بدون سقوط در کودک که همراه با افت هوشیاری است)
در تشنجهای میوکلونیک (همراه با پرش اندام)، کاربامازپین و ترکیبات مشابه مانند اکسکاربازپین ممنوع است
در تشنج میوکاونیک جوانان(JME), والپروات و لوتیراستام، انتخاب اول است و لاموتریجین خوب نیست.
در بیمار تشنجی جوان، لوتیراستام بهتر است. طی بارداری اگر تشنج کنترل است، نباید دارو تغییر کند.
در ابسنس کودکان، 65‰ خوب میشوند. اگر CAE(تشنج ابسنس کودکی) به JAE(تشنج ابسنس بزرگسالی) تبدیل شد، خطرناک است و احتمال بهبود خودبخود کاهش می یابد.
لاموتریجین برای ابسنس در خانم، خوب است اگر خواب نداد سدیم والپروات، میتوان داد.
لنوکس شایع ترین تشنج بدخیم در کودکان است. پس از بلوغ میوکلونوس بهتر میشود. والپروات و کلوبازام و روفینامید(روفیمامید در ایران نیست)میتوان داد.
در اپی لپسی میوکلونیک پیشرونده، اگر اختلال میتوکندری وجود دارد، والپروات ممنوع است. تشنج رولاندیک، نود درصد خوب میشود. کاربامازپین و اکسکاربازپین، انتخابهای اول است. اولی بهتر است چون اختلال یادگیری نمیدهد.
به طور کلی دارهای ضد تشنج، کثیف هستند. کاربامازپین میگرن را بدتر میکند. والپروات ریزش مو میدهد و تخمدان را به هم میریزد. افسردگی در مصرف لاموتریجین دیده میشود. سدیم والپروات و لاموتریجین، لرزش را بدتر میکند.
انار و کریپفروت مهار کننده آنزیم هستند و میتواند منجر به مسمومیت با داروهای ضد تشنج شود. کلم، القا کننده آنزیم است. انار با کازبامازپین تداخل دارد و باید با احتیاط مصرف شود.
هفته اول بعد از حادثه را مرحله زود یا early حساب میکنند.
فنوباربیتال و فنی تویین، در هفته اول پس از ضربه های مغزی یا خونریزی، تشنج را کم میکنه ولی بعدا باعث کاهش تشنج نمیشود.
درمان طولانی مدت،
برعکس، بهبود نورونی را کم میکند. در تومور اگر تشنج کرد و کاندید عمل نیست تا آخر عمر باید دارو بگیرد. والپروات و لوتیراستام ضد تومور هست و در تشنج تومور بهتر ین انتخاب هست.در خونریزی داروی ضد تشنج کمکی نمی کنه یا حداقل زود قطع بشود.
ساب اراکنویید کمتر از ای سی اچ تشنج میکند. بیمار با تروما همراه با خونریزی، لودینگ میدهیم و درمان ضد تشنج تا یک هفته ادامه دارد. بیشتر بی فایده است. لودینگ: (فنی تویین وریدی و لوبل خوراکی 1000 میلی شربت یا وریدی 1000)
لاموتریجین عوارض کموتراپی را زیاد میکند پس در بیمار سرطانی با احتیاط مصرف می شود.
در وازواسپاسم، میشود تا چهار هفته داروی ضد تشنج داد
تشنج بعد از سکته مغزی یا استروک
خونریزی، درگیری کورتیکال و بزرگی و درگیری چند لوب و ضایعه بیشتر، بیشتر تشنج می کند. درمان ضد تشنج در مرحله حاد داده میشود و ادامه لازم نیست. کاربامازپین و اکسکاربازپین خوب است ولی هیپوناترمی میدهد. لاموتریجین و لوتیراستام بهتر است. گاباپنتین، موثر نیست.
سکته امبولیک، بیشتر تشنج می دهد.
در ساب اراکنویید، تشنج نان کانوالسیو بیشتر است. نتیجه ممکن است بد باشه.تشنج زودرس ممکنه با پزوگنوز بد باشه. در خونریزی ساب اراکنویید میتوان پروفیلاکسی داد. در خونریزی پری مزنسفالیک، احتمال آنوریسم کم است. مدت درمان طولانی تر است.
در ای سی اچ، پروفیلاکسی، جایی نداره
در ترومبوز تا یکسال داروی ضد تشنج داده میشود.( اگر ضایعه سوپراتنتوریال بود یا همراه تشنج یا ضایعه پارانشیم بود.)
تشنج نان کانوالسیو و فرم های عجیب تشنج مانند استفراغ پی در پی باید، در نظر باشه
تشنج در تومور
در متاستاز کمتر است. متاستاز ملانوم، شایع تر تشنج میدهد. DNET و gangioglioma شایعتر است. داروها باید حداقل اثر را روی کبد داشته باشد. اختلال شخصیتی اگر باشد لوتیراستام، بد است.
لاکوزامید در تشنج تومورها مفید است. اشعه زودرس در تومورها کمک میکند. درمان پروفیلاکسی، لازم نیست.
با تشکر از شرکت داروسازی عبیدی و اساتید محترم مغز و اعصاب اصفهان
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031
