دکتر سید سلمان فاطمی

کشف مکانیسمی پیچیده در بدن که میتواند سیستم های بدن را نوآوری کند!

عدم نوآوری اجزای درون بدن، انسان را به خصوص در سنین بالا می تواند دچار برخی بیماری های عصبی مانند پارکینسون کند.

زدودن اجزای زیادی در بدن انسان یا در هر سیستم مرکب، از کارهای لازمی است که باید انجام شود. این سیستم پیچیده و موثر در بدن انسان و حیوانات هم کار میکند. اجزای فرسوده و پیر، زدوده می شود تا اجزای جوان و شاداب بتوانند انرژی بیشتری داشته باشند و آزادانه تر کار کنند.

جایزه 2016نوبل در فیزیولوژی پزشکی به دکتر ohsumi رسید، زیرا دروازه ای را به سوی به تاخیر انداختن پیری برداشت.

اتوفاژی یا خودخواریدر تکامل سلول ها و تمایز آنها طی رشد جنین و نوزاد و بعدها طی تمایز سلول های مختلف نقش دارد. اين فرايند بسيار پیچیده در اجزای درون سلولی به نام لیزوزوم انجام می شود .

“yoshinorri ohsumi” ژن های عامل اتوفاژی را در قارچ ها بررسی نمود و آنها را مشخص کرد و در تحمل شرایطی مانند گرسنگی یا پاسخ به عفونت نقش دارند. اختلال در این ژن ها می تواند باعث برخی بیماری ها مانند سرطان یا بیماری نورولوژیک شود.

تخریب، یک عمل مرکزی در سلول های زنده است!

در سال 1950 دانشمندان، اجزای درون سلولی به نامارگانل را کشف کردند که دارای آنزیم هایی بود و می توانست پروتئین و لیپید و کربوهیدرات را متلاشی کند.

دانشمند بلژیکی کریستین دی دوو در سال 1974 میلادی به دلیل کشف لیزوزوم جایزه نوبل برد. این لیزوزوم ها اجزای بسیار کارآمدی براd تجزیه مواد غذایی، پروتئین ها و کربوهیدرات ها در سلول است ولی در سلول، علاوه بر موارد خورده شده به وسپله فرد، خود اچزای درون سلول هم تجزیهاتوقاژی و بازسازی می شود و به خصوص در زمانی- که سلول در وضعیت گرسنگی قرار بگیرد- این مکانیسم خودخواری می تواند با تجزیه اجزای درون سلول نه تنها اجزای ساختاری پایه را برای بنای جدید بسازد بلکه انرژی لازم را در کمبود مواد غذایی، برای بدن فراهم کند.

بعدها کارهای “yoshinorri ohsumi” منجر به کشف ژن های دخیل در این فرایند شد.

اتوفاژی نه فقط در گرسنگی میتواند جان موجود زنده را نجات دهد بلکه می تواند باعث بازسازی اجزای پیر درون بدن شود و آنها را نوسازی کند. قبلا در همین کانال مطالبی در مورد نقش تلومر ها انتهای کرومورزوم و تلومراز ها در افزایش سن تحت عنوان نقش حیاتی تلومر DNAدر افزایش طول عمر انسان چیست؟(تلاش برای کشف راز طول عمر)” آمد.

علاوه بر این، اتوفاژی می تواند باعث تغییرات در سلول ها و انتخاب سلول کارآمدتر و حتی در درازمدت تحول سلول ها به هم و حتی ایجاد برخی سلول های بسیار پیچیده مانند سلول های عصبی یا نورن شود. و نیز در مهاجرت سلولی و تمایز سلول های ابتدایی به سلول های پیشرفته به هم نقش دارد.

اختلال در اتوفاژی در ایجاد برخی بیماری ها در سن بالا، مانند بیماری پارکینسون و دیابت نوع دو نقش دارد. اختلال در ژن های دخیل در اتوفاژی باعث بیماری های ژنتیکی و حتی ایجاد سرطان می شود. امروزه تلاش های زیادی برای تولید داروهایی صورت می گیرد که بتواند بر اتوفاژی در این بیماری ها نقش داشته باشد.

https://www.facebook.com/suehila.igram/posts/10155669983131428