دکتر سید سلمان فاطمی

سد پلانک: نقطه ای که در آن، علم متوقف می‌شود
وقتی از تو بپرسم بزرگترین چیز، چیست تصور خواهی کرد کوه اورست یا هرم های مصر یا نهنگ آبی است و وقتی از او بپرسم کوچکترین چیز، چیست به ذهنت میرسد دانه ی شن یا حتی باکتری زیرا این حجم ها در زندگی روزانه ی ما شناخته شده است.
ولی حقیقت اینکه این کیهان ترسناک، دارای اجسامی است که میلیاردها بلکه تریلیاردها بار بزرگتر یا کوچکتر از تصور ماست.
بیاییم جنبه ی بزرگ را رها کنیم زیرا تا امروز علم، درون کیهان قابل مشاهده، حیران و سرگردان است و مرزهای آن را نمی شناسد. بیاییم به جنبه ی دیگر یعنی جنبه ی کوچک تر برویم.
به این ترتیب در کیهان، ذراتی را میلیون ها بار کوچکتر از آنچه تصور می کنیم خواهیم یافت و هرچه علم پیش برود به کوچکتر از آنچه قبلا رسیده بود، میرسد تا اینکه چیزی ظریف تر از اتم را پیدا کند.
اتم را تصور کنیم که یکصد هزار بار کوچکتر از آن چیزی است که با چشم غیر مسلح مشاهده می‌کنیم. کوچکتر از اتم، الکترون و پروتون و نوترون است.
کشف شگفت انگیز بعدی، کوارک است که دو هزار بار کوچکتر از پروتون است و این را اصلا نمی‌توانیم تصور کنیم.
کوارک ها چندین میلیون بار کوچکتر از دانه ی شن است!
علم به پایین رفتن ادامه میداد و همچنان اجزای ریزتز را کشف میکند تا آنکه به دیواری می رسد که هرگز نمیتوان کوچکتر از آن را تصور کرد و آن، دیواری است که تطبیق آن به وسیله ی فیزیک و علم زیست شناسی کاملا غیر ممکن است و تصور عقل بشری در این حد، کاملا ناتوان و درمانده می‌شود.
در اینجا دانشمندان قلم ها را بر زمین می‌گذارند و از اضافه کردن سطر بیشتر برای تفسیر آنچه می بینند ناتوان می شوند.
این، همان دیوار پلانک یا طول پلانک است.
دانشمند، ماکس پلانک فرض کرد این همان مقیاسی است که تصور میشود ظهور تاثیرات جاذبه ی کوانتومی، در آن شروع می‌شود. همه ی قوانین کوانتومی فیزیک از وصف مکان و زمان و جاذبه در طول پلانک، ناتوان میشود این طول برابر است با ۱.۶۱۶۲۵۲ ضربدر ۱۰ به توان منفی ۳۵!
برای ساده سازی اگر خطکشی باشد که طول آن یک متر است لازم خواهد بود آن را به ۱۶۰ هزار تریلیون تریلیون میلیون بخش تقسیم کنیم و این معنی فیزیکی طول است.
در اینجا وقتی بر این سطوح بگذریم- برای آنکه زیاده گویی نکنم، معادله ها و محاسبه های زیادی را خلاصه می کنم تا فضا، زمان و مکان و جاذبه را تخیل کنیم- به لحظه ی انفجار بزرگ باز می گردیم تا بفهمیم قبل از لحظه ی پیدایش کیهان و امتداد آن، چه رخ داده است.
هر آنچه اکنون از کهکشان ها و ستارگان و اجرام می‌بینیم- قبل از آنکه ذرات و ماده و جاذبه و نیرو شکل بگیرد تا فتون ها ساخته شود و آنچه را در آنجا جریان داشته است، برای ما نقل کند- این اجرام، در نقطه ی پلانک تحت فشار بوده است و در آن نقطه، علم متوقف می‌شود و چون در بافت زمان-مکان، زمان، مرتبط با مکان بود، با بازگشت به لحظه ی انفجار بزرگ، کیهان در طول پلانک و زمان پلانک شکل گرفته است.
زمان پلانک ظریف ترین واحد زمان برابر با ده به توان منفی ۴۳ ثانیه است و در این لحظه ی زمانی، تخیل یا توصیف هر چیزی که طی آن رخ می دهد غیرممکن است.
برای آنکه زمان پلانک را تصور کنی مدتی را تصور کن که نور یا فتون، نیاز دارد تا طول پلانک را رد کند!

از این رو آنچه در مورد انفجار بزرگ می‌دانیم بعد از ده به توان منفی ۴۳ ثانیه بعد از انفجار است اما درک نیروی پیش از آن از نظر فیزیکی و درک اینکه چه چیزی پشت این دیوار است از نظر فیزیکی ممکن نیست و بیرون از درک بشری است.
اعتقاد دارم حتی اگر علم تکامل یابد هیچ کس نمیتواند چیزی را توصیف کند که در پشت این دیوار است.
(علم به مفهوم علم فیزیکی مادی، قادر به چنین کاری نیست ولی منبع هوشیاری و شناخت انسان، فراتر از این علم مادی است.)
https://www.facebook.com/photo/?fbid=570994711346413&set=gm.1006966166680658