دکتر سید سلمان فاطمی

کریستال های زمان- فاز جدید ماده(قسمت سوم)
ابعاد کیهان، گوشه ای از جلوه های کیهان در محدوده ی ذهن ما است. فضا شامل طول و عرض و ارتفاع (مکان)، به کیهان ما شکلی میدهد که به وسیله ی اندام های حسی قابل ادراک است. زمان به عنوان بعد چهارم، مشابه طول و عرض و ارتفاع میتواند دچار تحولات شود و این در نگاه اول، شگفت انگیز مینماید. افزایش سرعت ذرات میتواند زمان را کوتاه کند!
پیچیدگی بیشتر ابعاد کیهان مادی ما زمانی است که به مجموعه های فیزیکی پرداخته شود. نگاه از درون یک مجموعه با نگاه از بیرون مجموعه، متفاوت است و درک بیننده را از تحولات ابعاد متفاوت می کند. نگاه از محیطی آرام و ساده بر اجسامی که در مجموعه ی دیگری به سرعت در حال تحول هستند، میتواند باعث درک متفاوت بیننده از سرعت های درون مجموعه ی دوم شود.
بحث در مورد ابعاد کیهان بدون در نظر گرفتن جایگاه ناظر یا بیننده ی هوشیار، مفهومی کامل نیست. بنابراین نگاه بر زمان و مواردی که می تواند به ایجاد زمان منجر شود، جدای از این مفهوم نخواهد بود.
فرایندی که در تشکیل کریستال ها نقش دارد، در هم شکستن قرینگی در حوزه ی فضایی است. در حالی که کریستال مسئول انتقال های فازی بین مایع و جامد است، برای طولانی مدت با یک سیستم متعادل که سیستمی در وضعیت پایه ای خود است، در ارتباط میباشد. با این همه دو گروه مجزا از دانشمندان اخیرا حضور کریستال هایی را به نام کریستال های زمان در وضعیت غیرمتعادل، تایید کرده اند و این، همانطور است که در سال 2012 به وسیله ی برنده جایزه ی نوبل فرانک ویلزک پیشبینی شده بود.
این سیستم ها قرینگی را در حوزه ی زمان در هم می شکند به طوری که آنها دوره ای بودن(پریودیسیتی) را در فرکانس زیر هماهنگ نشان میدهد و در برابر اضطراب و پریشانی درونی، مقاوم و سرسخت است.
آیا این میتواند فرکانس طنین خلا کوانتومی باشد؟
ایده پایه از یک کریستال زمان، ساده و روشن است: واسطه ی کریستالی، ساختار منظم و تکراری یا پریودی دارد. با این همه به دلیل ملاحظات انتروپی(که ماده را به سوی وضعیت پایین تر انرژی، سوق میدهد) کریستال، ساختار تکراری مشابهی را در همه ی جهات نخواهد داشت و غیر قرینه خواهد بود.

این به عنوان شکست قرینگی فضایی خونده می شود. بنابراین در حالی که در کریستال های طبیعی این ساختار پریودی و تکراری از نظر فضایی، غیر قرینه است (شکلگیری فضایی شبکه ی کریستالی)در یک کریستال زمان پریودیسیتی غیر قرینه در ساختار فضایی نیست بلکه در واسطه ی دارای زمان متغیر است.(مشابه خمیدگی در فضا-زمان که در حقیقت، خمیدگی بستر و بافت کیهانی است و در این حالت، به دلیل خمیدگی در بستر و کم و زیاد شدن فاصله ها، زمان، متغیر میشود. تحولات بستر و بافت، متفاوت از تحولات اجزای کیهان است.
تحولات در جزیی از کیهان میتواند متفاوت از اجزای دیگر باشد ولی تحولات در بستر میتواند با خم کردن بافت کیهان، از دید ناظر بیرونی باعث تحولات بسیار شود. باید توجه شود تحولات در بستر کیهان مادی ما، چون همه ی اجزا را به یک نسبت درگیر می کیند از درون مجموعه قابل مشاهده نیست.
تغییرات در درون مجموعه که برخی اجزا را درگیر کند باعث دگرگونی هایی میشود که در محدوده های مرسوم در کیهان مادی ما وجود دارد مثلا یک ذره در محدوده ی سرعت نور، میتوان سرعت بگیرد ولی از دید ناظر بیرونی، با خمیده شدن فضا زمان، میتوان به سرعت های سرسام آور تا نزدیک بی نهایت دست یافت. مشاهده ی این خمیدگی، به وسیله ناظر درونی- که خودش و دیگر اجزای کیهان با هم درگیر خمیدگی میشود- ممکن نیست ولی از دید ناظر بیرونی ممکن است.)

ماده فوق سرد به طور معمول به عنوان واسطه و بستر عمل میکند و در اینجا یون ها سرد میشود تا به درجه حرارت پایینی برسد که در آن، شلوغی و نویز حرارتی وجود نداشته باشد. این اجزا در درون تله ی مغناطیسی-نوری گیر می افتد. این باید یک سازماندهی کاملا ثابت باشد با این حال به دلیل نوسانات زمان- که از درون یون ها منشا میگیرد- آنها با نوسانات خلا کوانتومی رابطه بر قرار میکند و به این ترتیب واسطه و بستر، میچرخد.
این پدیده ای مرتبط و شبیه به تاثیر دینامیکی کازمیر است که در آن فتون ها و فنون ها از خلا منتشر می شود و این به خاطر شرایط مرز متغیر در زماناست. در مورد کریستال زمان این امکان به دستگاهی که همیشه میچرخد داده میشود(توصیه میشود برای آشنایی بیشتر با تاثیر کازیمیر به مقاله ی از تکینگی تا مغز از مغز تا سیاهچاله ی فضایی- قسمت بیست و هفتم در همین کانال مراجعه شود. .
دلیل اینکه تا کنون این مورد مشاهده نشده است اینکه فرایندهای کوانتومی اساسا با متغیرهای وابسته به زمان مدیریت نمی شوند، چون ذرات کوانتومی در تعادل، جای مشخص و معینی ندارند.(در فیزیک کوانتوم، اصل عدم قطعیتمیگوید ذرات کوانتومی جای مشخصی ندارند. یعنی نمیتوان مکان و تکانه ی یک ذره ی کوانتومی را با دقتبه طور همزمان مشخص کرد. از این رو زمان و متغیرهای وابسته به زمان در آن، نقشی ندارد یا به عبارتی فراتر از زمان است.)
با این همه یون هاییتربیوم در تله ی مغناطیسی-نوری میتواند شکل بگیرد تا مکانی کاملا مشخص را داشته باشد و وقتی در معرض محرک پریودی قرار میگیرد، غیر متعادل شود. این محرک پریودی لیزری است که به صورت دوره ای چرخش یون ها را تحریک میکند و این، سبب میشود مرتبط با زمان شود. اکنون چون باید یک نوسان دوره ای و قرینه ی یون ها در زمان، وجود داشته باشد(یک فرکانس زیر هماهنگ سرعت تحریک چرخش با لیزر)قرینگی زمان میتواند شکسته شود و کریستال پراکنده زمان، شکل می گیرد و بال یون های گیر کرده شروع به چرخش میکند.
این خیلی جالب است که چنین وضعیتی با نوسانات کوانتومی خلا ایجاد شود مانند تاثیر دینامیک کازیمیر.
مشاهده ی یک کریستال واقعی زمان، مشاهده ی روشن انرژی حقیقی خلا کوانتومی است
Article: https://arxiv.org/pdf/1609.08684.pdf
Article: http://www.sciencealert.com/scientists-have-just-announced-a-brand-new-form-of-matter-time-crystals
https://www.resonancescience.org/blog/Time-Crystals-a-New-Phase-of-Matter?fbclid=IwAR0ZOu7RFzORM7e9g17Z4QiSbra46GpnOBrAbimXUHHacuMXByl4QrvVb0s
برخی توضیحات از دکتر سلمان فاطمی