دکتر سید سلمان فاطمی

از سیب نیوتون تا آزمون ها و مشاهدات ذهنی در علم جدید- از بیرون تا درون
آیا بیرون، واقعی است یا ذهن، شکل دهنده ی مرزها، ابعاد و قوانین موجود است؟
حس و ادراک قسمت پنجاه و سوم
وجود یک موجود، نتیجه ی هزاران ساله ی ثبت سازمان یافته ی حافظه، بر هندسه ی فضا-زمان است که میدان گرانشی تجربه را می سازد.(نسیم هرمیان پژوهشگر ایتالیایی-ایرانی فیزیک کوانتوم، هوشیاری و باستانشناسی)

گرانش و جاذبه: کشش جسم یا موجودی توسط جسم یا موجود دیگر است و میدان گرانش، حوزه ای است که این تاثیر در آن وجود دارد؛ چه در سطح ذهن یا واقعیت.
موجود، فقط جسمانی نیست؛ وجود موجود، فقط در بند ابعاد کیهان یعنی طول و عرض و ارتفاع و زمان نیست بلکه بر اساس نظریه ی چند جهانی در جهان های دیگر، ابعادی فراتر از این چهار بعد، وجود دارد که مطابق و سازگار با شرایط حیات در آن جهان هاست.
حافظه: نقش و ثبت اطلاعات و داده ها بر ذهن ناظر هوشمندی است که در طول ابعاد، چه زمانی مکانی و یا براساس نظریه ی چند جهانی، حتی فراتر از ابعاد چهارگانه ی معمول، بر کیهان می‌نگرد.
حافظه، آگاهی از وقایع متقدم است، چه وقایعی در گذشته ی زمانی باشد یا گذشته وجودی یعنی وقایعی که پایه و اساس وجود فعلی و آشکار موجودات است.
بستر کیهان، چه فضا-زمان یا با تعبیر دقیقتر فضا-حافظه، از ابعاد و خصوصیات کیهان؛ چه ابعاد چهارگانه ی زمان و مکان یا ابعاد فراتر از کیهان مادی تشکیل می‌شود.
طبیعتا قوانین هر جهان، بر اساس این ابعاد و روابط میان آنهاست.
بستر فضا-زمان یا فضا حافظه
فضایی- که هیچ گاه خلا مطلق نیست و می‌تواند همه ی اجزا را به هم مربوط کند- نشان از بستری است که نه فقط اشیا را در درون خود جای می‌دهد، بلکه در برابر ناظری- که در سطوح مختلف بر آن می‌نگرد- کاملا نسبی است و میتواند با توجه به موقعیت ناظر، راست یا کوچک یا بزرگ یا خمیده شود؛ تا آن حد که دو نقطه ی متمایز را در کنار و در تماس با هم قرار دهد و فاصله ها رنگ ببازد و سرعت انتقال بر اساس نسبیت عام، تا نزدیک به بی نهایت افزایش یابد.
این فضا، وجود واقعی نیست و در حقیقت، تصور ناظر هوشمند از فاصله ی میان دو نقطه ی متمایز در ذهن اوست. این فضا خالی نیست؛ بلکه پر از نوسانات کوانتومی است؛ یا به عبارتی گنجینه ای از اطلاعات در درهم تنیدگی میان اجزای موجود است که در ذهن ناظر هوشمند، شکل و عینیت می یابد.(نگاه شود: مقاله یشکلهای ماده از پلاسما تا چگالش بز-اینشتایندر همین کانال)
فضا، فاصله ی تمایز میان دو نقطه ی متمایز است و چون تمایز میان دو نقطه، فقط تمایز مکانی و یا زمانی نیست بلکه می‌تواند تمایز وجودی هم باشد، فضا هم محدود به فضای مکانی یا زمانی نیست. فضا چیزی مشخص از دید همه ی ناظران نیست بلکه از دید ناظران مختلف، می‌تواند متفاوت باشد. آنچه مکان و تکانه ی یک ذره را تعیین می‌کند ناظری است که با توجه به موقعیت و از دید خود برای آن چیز عینیت و شخصیت، قائل می‌شود.
فضا حقیقتی مطلق نیست؛ فضا زاییده ی ذهنی است که اجزای متمایز را جدای از هم می بیند. نگاه از ابعاد خاص مکانی-زمانی، فضای خاص مکانی-زمانی را ایجاد خواهد کرد و نگاه از ابعاد فراتر از این ابعاد، فضای خاص میان آن ابعاد را ایجاد خواهد کرد و نگاهی فراتر از همه ی این ابعاد، حدود و مرزها و فضای بین آنها را خواهد شکست.
ناظر هوشمند می‌تواند، درون این مرزها و فضای آن و از محدوده ی حافظه ی کوتاه مدت و به ندرت بلند مدتی بنگرد که نقش این فاصله ها در ذهن اوست و نیز میتواند همه ی این قفس ها را بشکند.

توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=304936905142590&id=100068788479167