پوست ساعتی مستقل از ساعت مغز دارد
زمان، نسبی است و زمان به عنوان بعد چهارم عالم مادی ما در نظریه نسبیت، میتواند به دلیل سرعت ثابت نور در شرایط مختلف، نسبی شود و اگر بتوانیم به سرعت نور نزدیک شویم، زمان کند میشود و در سرعت معادل سرعت نور- که البته برای هیچ جرمی ممکن نیست- زمان متوقف می شود.
قدرت ادراک گذر زمان هم به این ترتیب می تواند کاملا نسبی باشد به خصوص وقتی بدانیم که ادراکات ما محدود به ادراکات حسی و مادی محض نیست و روح انسان به عنوان بعد فرامادی میتواند ساختار ادراک ما را در هم بشکند و کاملا نسبیت زمان را معنی بخشد.
اندام های حسی به خصوص چشم- که قادر است نور را درک کند- بر اساس تحلیل های دقیق میتواند میزان نور را طی روز تشخیص دهد و زمان روز را به ما نشان دهد.
در مناطق نزدیک قطب، ممکن است اصلا شش ماه از سال نور چندانی در روز وجود نداشته باشد. و در این مناطق، آنچه جهت یابی یا زمان خاصی را مشخص میکند فقط ساعت روی دیوار است!
ساعت بیولوژیک بدن یعنی سر یه ساعت خاص، کاری خاص را انجام دهید. راه های زیادی وجود دارد که این ریتم، با نظم تکرار شود و اختلالی درساعت بیولوژیک بدن رخ ندهد. به طور حتم شما ساعت زنگدارتان را میتوانید در زمان مقرری کوک کنید اما بدن شما به اندازه کافی در درک برخی نکات جزئی چابک نیست، ولی شما باید از ساعت درونی بدنتان سپاسگزار باشید. ساعت درونی بدن در اصطلاح ریتم شبانهروزی خوانده میشود که در واقع به یک سری تغییرات در بدن که از سوی مغز کنترل میشود و در طی چرخه ۲۴ ساعت اتفاق میافتد، اطلاق میگردد. ریتم شبانهروزی بدن با عوامل گوناگونی از جمله نور زیاد در شب یا عقب و جلو کشیدن ساعتها در بهار یا پاییز ممکن است دستخوش تغییراتی گردد. جلو کشیدن ساعتها در ماه مارس، یکی از مهمترین زمانهای تغییر ریتم شبانهروزی بدن و موجب بیشترین اختلالات در این زمینه میباشد. اما به طور حتم در فصل پاییز هم برایتان اتفاق افتاده که به دلیل اختلالات ناشی از عقب کشیدن ساعتها پیش از آنکه ساعتتان زنگ بزند، بیدار شوید یا پیشتر از موعد مقرر هوس خوردن شام کرده باشید.
باید اذعان داشت که حتی دانشمندان نیز پاسخ تمامی سوالات مرتبط با ریتم شبانهروزی بدن را نیافتهاند، اما این بحث بسیار جالب توجه است. نورهای الکترونیکی ساعت بیولوژیک بدن شما را به طور کامل مختل میکنند. تاریکی بزرگترین وسیله شناسایی نزدیک شدن به زمان خواب است. نورهای مصنوعی از قبیل لامپ، تلویزیون یا حتی گوشی تلفن همراه شما ممکن است مغز را گمراه کرده و اینطور جلوه دهند که اکنون زمان بیداریست و نه زمان استراحت و آرامش.
دکتر چارلز زایسلر، استاد طب خواب از دانشگاه پزشکی هاروارد در مقالهای در سال ۲۰۱۳ اذعان داشت که: “تکنولوژی یکی از مخربترین عوامل برهم ریختن ریتم شبانهروزی طبیعی بدن ماست و باعث میشود که دیرتر به رختخواب برویم. و برای جبران این نقصان صبحها از کافئین استفاده کنیم تا بتوانیم هرچه زودتر هوشیار شویم و در نهایت دائما از میزان خواب مورد نیاز بدنمان میکاهیم.”
رفتن به تعطیلات و چادر زدن در خارج از شهر ریتم شبانهروزی بدنتان را به حالت طبیعی باز میگرداند. خوشبختانه با دورکردن تکنولوژی از رختخواب میتوان به سرعت ریتم شبانهروزی بدن را به حالت عادی بازگرداند، اما برای آن دسته از ما که به تکنولوژی معتادیم، حرف زدن راحتتر از عمل کردن است.
اهمیت ساعت درونی بدن بسیار است. این ساعت برنامه روزانه ما را تنظیم میکند و با تغییر هورمون های درون بدن ما باعث افزایش کارایی روزانه می شود ...
هیچ خوابی جایگزین خواب شبانه نیست و به این ترتیب به هم ریختن ریتم بیولوژیک بدن و مشکلات ناشی از بی خوابی شبانه، به صورت بی قراری، اضطراب، افزایش فشار خون یا حتی تشنج میتواند توجیه شود.
ولی آیا فقط سلول های حساس به نور بینایی است که در تنظیم ساعت بیولوژیک بدن نقش دارد؟
مطالعه ای نشان می دهد نوعی اپسین موسوم به نورواپسین در فولیکول های موی موش وجود دارد که ساعت شبانه روزی پوست را برای سیکل نور-تاریکی، مستقل از چشم یا مغز همزمان می کند. محققان اکنون می خواهند ببینند. آیا اگر پوست در معرض انواع خاصی از نور باشد، بهتر بهبود می یابد؟
ماهی های مرکب، اختاپوس ها، کیسه ماهی، دوزیستان و مارمولک های آفتاب پرست از جمله حیواناتی هستند که می توانند رنگ پوست خود را در یک چشم به هم زدن تغییر دهند. آنها دارایگیرندهای نوری در سطح پوست خود هستند که مستقل از مغزشان عمل می کند. گیرنده های نوری بخشی از خانواده پروتئین هایی هستند که به عنوان اپسین شناخته می شوند.
پستانداران نیز اپسین دارند. آنها فراوان ترین پروتئین های شبکیه هستند. این رنگدانه های حساس به نور وظیفه دید رنگی (اپسین های مخروطی) و دید در نور کم (اپسینهای استوانه ای) را بر عهده دارند. در حالی که مطالعات قبلی ن
شان داده اند پستانداران ممکن است خارج از چشم، پروتئین های اپسین داشته باشند، اما اطلاعات کمی در مورد عملکردهایی که ممکن است تحت تأثیر آنها باشند،وجود داشت.
به گزارش نوروسافاری از دانشگاه واشنگتن، مطالعه ای منتشر شده در ۱۰ اکتبر در Current Biology اکنون نشان داده است که نوعی از اپسین موسوم به نوروپسین در فولیکول های موی موش دیده شده است که ساعت شبانه روزی پوست نسبت به چرخه نور و تاریکی را مستقل از چشم ها یا مغز، همزمان می کند.
ایتان بوهر، نویسنده همکار، استادیار تحقیقات چشم پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن گفت:
این اولین اثبات عملکردی از گیرنده های نوری اپسین خارج از چشم است که مستقیماً ریتم های شبانه روزی را در یک پستاندار کنترل می کند.
بوهر گفت: فرض بر این بود هنگامی که پستانداران تکامل می یابند، مغز تمام اعضای بدن را- در مورد اینکه روز یا شب است- آگاه می سازد. وی گفت، اما این مطالعه نشان داد که پوست در واقع گیرنده های نوری خود را با استفاده از یک عضو مرموزی از خانواده ژن اپسین، یعنی نوروپسین، بیان می کند.
این بدان معنی است که پوست به خاطر وجود این گیرنده ها، بطور مجزا می تواند احساس کند که آیا روز است یا شب؛ حتی اگر یک پوست کشت شده در یک ظرف باشد.
Russ Van Gelder
همکارنویسنده, استاد کرسی چشم پزشکی در دانشکده پزشکی UW گفت:
اگر جابجایی پوست کشت شده را از منطقه سیاتل به ژاپن، شبیه سازی کنید (با شبیه سازی تغییرات نور بین مناطق زمانی متفاوت)، پوست به دلیل وجود نوروپسین تشخیص می دهد که منطقه زمانی تغییر یافته است و در طی چند روز، با منطقه زمانی جدید سازگار میشود.
کاربردهای ساعت پوستی در پزشکی
کاربردهای این یافته در پزشکی هنوز در حال بررسی است. تحقیقات سایر آزمایشگاه ها نشان داده است که فیزیولوژی مهمی در پوست، تحت کنترل ساعت شبانه روزی است. به عنوان مثال، کار گروهبرنده جایزه نوبلعزیز شانکار در دانشگاه کارولینای شمالی نشان داده است که تابش نور ماوراء بنفش در اوایل صبح، در مقایسه با همان نور در اواخر بعد از ظهر،پنج برابر تاثیر بیشتری در ایجاد سرطان پوست در موش ها دارد و اینبه دلیل تغییرات شبانه روزی در توانایی پوست در ترمیم آسیب وارد شده به DNA می باشد.(طی ساعت های مختلف روز تحت تاثیر میزان نور خورشید، قدرت ترمیم ژنهای آسیب دیده ما تغییر میکند پس مشخص است، لحظه های مختلف روز و تغییرات میزان نور خورشید چقدر بر سلامت بدن ما تاثیر گذار است.)
محققان اکنون می خواهند ببینند اگر پوست در معرض انواع خاصی از نور باشد، بهبود می یابد یا خیر.
ریچارد لانگ، محقق همکار، گفت:
اگرچه تحقیقات ما هنوز در حال انجام است، فرضیه ما این است که رنگ های خاص نوری در زمان های معینی از روز بر چگونگی بهبود پوست تأثیر می گذارند.
پتانسیل استفاده از ریتمهای شبانه روزی برای ارتقاء درمانهای پزشکی، زمینه مطالعاتی وسیع است. کار اخیر نشان داده است که زمان استفاده از دارو در ساعات مشخصی از روز یا شب می تواند تأثیر عمده ای بر اثربخشی دارو داشته باشد.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی از موشهای فاقد گیرنده شبکیه و ژن ملانوپسین ناکارآمد، استفاده کردند. به طور معمول، گیرنده های نوری شبکیه با ملانوپسین ترکیب می شوند تا به ساعت شبانه روزی مغز اعلام کنند که الان روشنایی یا تاریکی است.
موش های آزمایشی از این رو قادر به همگام سازی رفتار خود با چرخه نور و تاریکی نبودند. با این حال، ریتم های شبانه روزی پوست این حیوانات با چرخه نور و تاریکی موضعی، همگام مانده بود.
پوست می تواند از نوروپسین برای حس کردن چرخه نور و تاریکیاستفاده کردهو زمان را نگه دارد.
ترجمه: الهام مه آبادی پور وبسایت نوروسافاری
برخی توضیحات توسط دکتر سید سلمان فاطمی
http://t.ly/GjqAr
@salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031