تنهایی می تواند باعث التهاب در مغز شود.
افرادی- که از نظر اجتماعی خود را جدا می دانند- در مغز، سطوح بالاتری مارکرهای التهابی دارند. آنها همچنین فعالیت تشدید شده ی ترس یا پاسخ پرشی تری در بدن دارند. ترس یا پرش وقتی فعال میشود که فرد زیر شرایط استرس زا است. این حالت، می تواند سبب شود برخی افراد نسبت به تهدید ها بدبین شوند. افرادی که تنها هستند توانایی تصمیم گیری کمتر و قدرت حافظه و یادگیری کمتری دارند. افرادی که از نظر اجتماعی مرتبط با دیگران نیستند، علایمی از تشدید خشونت را نشان می دهند.
با طولانی شدن دوره های تنهایی افراد می توانند در رفتار و سبکی که با جهان ارتباط برقرار میکنند دچار تغییرشوند. این به علت بازنویسی سیناپس های عصبی است. مطالعه ای نشان داد، موشی که دو هفته به صورت جدا نگه داشته شود سطوح بالاتری از مواد شیمیایی را درمغز نشان می دهد و این در ارتباط با رفتار استرس زا است. این، موشها را ترسوتر و مستعد به واکنش های متغیر کرد.
مطالعه ی دیگری نشان می دهد جدایی، سلول های مغزی را در موش چروکیده می کند. پژوهشگران، مطالعه ای را بر موش انجام دادند و این با جدا کردن موش از جامعه ی موش ها بود. پس از یک ماه این موش ها سلول های مغزی کوچکتر در برخی مناطق مغز داشتند.
اندازه ی کلی نورون ها پس از یک ماه جدایی در حدود 20% کاهش پیدا کرد. این چروکیدگی پس از آنکه موش، 3 ماه در حالت قرنطینه نگه داشته شود پایدار باقی می ماند. افرادی که تنها هستند به بیماری ها هم حساس ترند. سیستم ایمنی فرد جدا شده از دیگران به ویروس های مهاجم به شکل متفاوتی پاسخ می دهد و سبب می شود آنها بیشتر بیمار شوند. تنهایی و جدایی فیزیکی-اجتماعی می تواند منجر به 30% افزایش در مرگ قبل از بلوغ شود.
مطالعه نشان میدهد بیماران قلبی با تنهایی مزمن، سه برابر دیگر هم گروه های اجتماعی خود، در خطر مرگ هستند.
تنهایی، متفاوت از ایزوله شدن اجتماعی است. تنهایی حالتی ذهنی است. مطالعه ی ما نشان میدهد تنهایی ممکن است مسری باشد. در مطالعه ای ده ساله، پژوهشگران بررسی کردند چگونه تنهایی در شبکه های اجتماعی توسعه پیدا میکند. نتایج نشان داد افرادی که نزدیک به فرد دیگری هستند- که دچار تنهایی است- 52% بیشتر ممکن است دچار احساس تنهایی شوند.
ولی گاهی، جدایی و تنها بودن بدترین چیز نیست. تنها بودن برای مدتی برای DMN ما سودمند است( در علوم اعصاب، شبکهٔ حالت پیشفرض (به انگلیسی: Default mode network) یا (DMN) یا شبکهٔ پیشفرض، یک شبکهٔ ی مغزی در مقیاس بزرگ است و مناطقی را شامل میشود که فعالیتشان به شدت همبستهاست و در عینحال از دیگر شبکههای مغزی جدا هستند. شبکهٔ حالت پیش فرض، بیشتر در شرایطی که شخص متمرکز جهان بیرونی نباشد و در زمانی که درحین بیداری در حالت استراحت باشد مشاهده شدهاست؛ مثلاً هنگامی که شخص غرقه در افکار خود است. اما افزون بر این در شرایطی که شخص به دیگران فکر میکند، به خود فکر میکند، گذشته را در ذهن تداعی میکند یا برای آینده برنامهریزی میکند نیز این شبکه فعال است. این شبکه بهطور «پیشفرض» در هنگامی که فرد مشغول کاری نباشد، فعال میشود.)
وقتی ما در حالت استراحت هستیم و احساس میکنیم در حال خودشناسی هستیم، در شبکه ی پیش فرض، بخش های مختلفی از مغز با هم در ارتباط هستند. تنها بودن به ما اجازه میدهد بر زندگی خود تعمق و تمرکز کنیم.
https://www.youtube.com/watch?v=59D9R5vSDIk
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031