مغز برای فراموش کردن، بیشتر کار میکند!
ذخیره اطلاعات، خوب است ولی فراموش کردن، بهتر است!
این شعار نیست و مطالعات نشان میدهد، ابزار برتر بقای ما بیش از آنکه برای یادگرفتن و ذخیره کردن بکوشد، برای فراموش کردن میکوشد! گویا نقابی وجود دارد که لازم است در ابتدای شناختن چهره ای زیبا، آن حجاب را ببینیم و به تدریج نگاهمان به پشت آن برود و بر چهره بنگریم!
مزاحمی هست که چاره ای جز دیدن آن، نیست پس مغز ما میکوشد پس از دیدن آن پرده تاریک، نگاه را به فراتر از آن ببرد.
اطلاعات جهان مادی ما هر چند نقاب و حجابی بر روی اطلاعات ما است ولی چاره ای نیست جز آنکه در ابتدا این حجاب تاریک یا حتی حجاب نورانی را ببینیم ولی مغز ما به این حجاب اکتفا نمیکند. و در مرحله بعد میکوشد نه تنها بیشتر بیاموزد بلکه اطلاعات انباشته از حجابهای تاریک را فراموش کند.
اطلاعات ما، حجاب است!
و این را فیزیک کوانتوم امروز اثبات کرده است.( توصیه میشود جهت بررسی بیشتر به فضل ششم کتاب توهم بی خدایی نوشته سید احمد الحسن، مراجعه شود.)
مغز ما در برابر این حجاب، آرام نیست بلکه می کوشد آن را فراموش کند و این را مطالعات جدید نوروساینس اثبات میکند.
نوروسافاری | محققان دانشگاه تگزاس با تصویربرداری از مغز و فناوری یادگیری ماشین، عملکرد مغز را زیر نظر گرفتند و متوجه شدند که مغز، برای فراموش کردن، نسبت به یادآوری چیزی تلاش بیشتری میکند!
به گزارش نوروسافاری از دانشگاه تگزاس آستین، مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه تگزاس در “آستین” نشان میدهد بخش مهمی از مغز انسان، سخت کار می کند تا یک خاطره را فراموش کند تا اینکه بخواهد آن را به یاد بیاورد.
این تحقیق، یک گام مؤثر در درک چگونگی و چرایی توانایی مغز در دور ریختن تجربیات خود و یک گام به سوی حذف خاطرات دردناک افراد به عنوان یک روش درمانی است.
فراموش کردن انتخابی خاطرات
همه ما خاطراتی داریم که میخواهیم آنها را فراموش کنیم و یادآوری آنها موجب اندوه و تأثر ما میشود. برای برخی افراد یک خاطره بد میتواند تأثیر عمیقتر و خسارت بیشتری برای سلامتی روانی آنها داشته باشد. ما اغلب سعی میکنیم این خاطرات را فراموش کنیم و تنها درصدی از ما موفق به انجام آن میشویم.(باید توجه کرد هدف صرفا دور کردن اطلاعات منفی نیست بلکه اطلاعات مثبت هم در نگاه دقیق فیزیکی جدید، ما را از آموختن اطلاعات مفید دیگری- که شاید بسیار مهمتر و زیباتر از اطلاعات به ظاهر مهم است- محروم خواهد ساخت. فروریختن یک تابع موج ما را از آموختن بیشتر محرومیتها ساخت. به مباحث فیزیک کوانتوم در همین کانال و گربه شرودینگر مراجعه شود.)
“جارود لوئیس پیکاک” نویسنده ارشد این تحقیق و استادیار روانشناسی دانشگاه تگزاس میگوید:
دههها تحقیق نشان دادهاند که ما توانایی فراموش کردن انتخابی چیزها را داریم، اما چگونگی انجام این کار توسط مغز هنوز مورد سوال است.
وی افزود:
وقتی بفهمیم که خاطرات چگونه تضعیف شده و در نهایت فراموش میشوند و چه شیوههایی برای کنترل آن وجود دارد، خواهیم توانست یک روش درمانی طراحی کنیم که به مردم در رهایی از شر خاطرات ملالآور(و حتی غیر ملال آور قبلی) کمک کند.
تحقیقات پیشین در مورد فرآیندهایی- که فرمانبرداری فراموشی را کنترل میکردند- روی مناطق کنترلی مغز و قسمتهایی که با حافظه بلند مدت، سر و کار دارند تمرکز داشتند. آنها به دنبال این بودند تعیین کنند که آیا مغز تلاش میکند توجه خود را از یک حافظه دردناک منحرف کند و از یادآوری آن جلوگیری کند یا نه.
اما مطالعه جدید یک رویکرد متفاوت داشت و یک ناحیه از مغز موسوم به “لوب گیجگاهی پایینی”(ventral temporal cortex) یا vtc را- که با پردازش اطلاعات حسی و ادراکی شامل خاطرات تصویری پیچیده همراه است- مورد مطالعه قرار دادند.
فعالیت بیشتر لوب گیجگاهی پایینی
در طول این مطالعه چندین سری عکس به شرکت کنندگان نشان داده شد تا آن را به حافظه بسپارند یا از قصد، آن را فراموش کنند. در طول این آزمایش، فعالیت مغز داوطلبان با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی(fMRI) ثبت شد. سپس دادهها با استفاده از یادگیری ماشین، تفسیر شدند.
جالب اینجاست که تیم تحقیقاتی کشف کرد افرادی- که از آنها خواسته شده بود یک تصویر را فراموش کنند- نسبت به کسانی- که مأموریت داشتند تا یک تصویر را به خاطر بسپارند- سطح فعالیت vtcبیشتر بود.
در حالی که یافتههای این تحقیق تأیید میکند انسانها واقعاً توانایی هدایت مغز به سوی فراموشی را دارند اما فراموش کردن همه اطلاعات حسی خیلی هم آسان نیست.
محققان دریافتند که شرکت کنندگان، موفقیت بیشتری در فراموش کردن عکسهای منظره نسبت به عکسهای چهره داشتند. به گفته محققان، این به احتمال زیاد، به این دلیل است که تصاویر پرتره(عکس برداری از چهره افراد که احساسات و ویژگی های شخصیتی آنها را مشخص میکند) مقدار
بیشتری اطلاعات حسی را انتقال میدهند.(قدرت شناسایی چهره یکی از فرآیندهای بسیار پیچیده تکاملی در موجودات است که پایه های تشکیل خانواده و اجتماع را فراهم میکند. این- که شما بتوانید دیگران را بشناسید و احساسات و عواطف آنها را درک کنید و با آن تعامل داشته باشید، یا در حقیقت بتوانید هوش عاطفی داشته باشید- بسیار برای تشکیل خانواده و جامعه و تعامل مناسب با آنها سودمند است)
“تریسی وانگ” یک متخصص روانشناسی در دانشگاه آستین و یکی از اعضای این مطالعه گفت:
سطح متوسطی از فعالیت مغز برای این مکانیزم فراموش کردن، حیاتی است. اگر بیش از حد قوی باشد حافظه را تقویت می کند و خیلی ضعیف باشد شما حافظه تان را تغییر نخواهید داد.
این مقاله در Journal of Neuroscience منتشر شده است:
http://www.jneurosci.org/…/2019/03/08/JNEUROSCI.2033-18.2019
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031
