تفاوت های تکاملی در مغز و بدن، برنامه ای از پیش تعیین شده در ساختار ژنهای موجودات زنده است.
تاریخ طولانی تکامل، هدفمند است و این هدف، رسیدن به ابزار برتر هوشمندی است. ولی ابزار هوشمندی باری سنگین را بر موجودات زنده اعمال میکند. ایستادن بر دو پا کمک میکند، فشار عمودی بر استخوان های لگن، کانال زایمانی را پهن تر کند و این لگن پهن تر، اجازه خروج مغز بزرگتری را می دهد. ولی در این پازل، آیا رسیدن به پیش زمینه لگن بزرگتر، از زمان ایستان بر دو پا شروع شده است یا این برنامه، قبل از ایستان بر دو پا وجود داشته است؟
یعنی آیا اگر موجودات هیچ وقت روی دو پا نمی ایستادند، بزرگتر شدن ابزار هوشمدی متوقف میشد؟
پژوهشی جدید نشان میدهد، رسیدن به کانال زایمانی بزرگتر برای خروج ابزار هوشمندی بزرگ، پیش از ایستادن بر دو پا شروع شده است. یعنی حتی اگر ایستادن بر دو پا رخ نمیداد، بزرگتر شدن ابزار هوشمندی و کانال زایمانی که برای خروج آن لازم است، رخ میداد؛ با این حال، ایستادن بر دو پا این فرایند را تسریع کرده است.
به همین ترتیب، بزرگتر شدن مغز حتی فراتر از بزرگ شدن کانال زایمانی، ادامه یافته است به طوری که امروز، روش زایمانی ای به نام سزارین در برخی خانم ها جایگزین زایمان طبیعی شده است زیرا مغز نوزاد، بزرکتر از لگن مادر است و امکان خروج کودک از کانال زایمانی وجود ندارد.
پژوهشگران می فهمند تفاوت های جنسی در لگن انسان از کجا می آید
لگن، بخشی از اسکلت بدن است که تفاوت بسیار زیادی در زنان و مردان دارد. کانال زایمانی زنان به طور میانگین، بزرگتر و وسیعتر از لگن مردان است. شکل و تظاهرات لگن، اجازه ی تولد کودکی بزرگ با مغز بزرگ را میدهد.
در مورد اینکه اولین بار تفاوت های لگنی در تکامل انسان، کی شروع میشود، اطلاعت کمی وجود دارد.
ممکن است همزمان با راه رفتن روی دو پا یا بعدا وقتی انسان ها مغز بزرگتری پیدا کردند ایجاد شده باشد. به علاوه باقیمانده های فسیلی لگن انسان، اندک هستند. زیرا استخوان های لگنی به خوبی حفظ نمی شوند. این یعنی ما مدارک زیادی برای مطالعه نداریم.
ولی مطالعه ای اخیرا نگاهی جدید به منشا تکاملی تفاوت های جنسیتی در لگن داشته است. پژوهشگران فهمیدند شکل تفاوت های جنسی در لگن انسان، ممکن است قدیمی تر از آن چیزی باشد که قبلا تصور میشد. برای پژوهش، پژوهشگران تفاوت های جنسیتی لگن را در انسان و شامپانزه مقایسه کردند. آنها از اطلاعات سه بعدی لگن در این دو گونه استفاده نمودند و مشاهده کردند تفاوت های جنسیتی در اندازه ی لگن در شامپانزه فقط نیمی از این تفاوت ها در لگن انسان است.
شباهت برجسته فرم تفاوت های جنسی لگن، قویا تایید میکند که این تفاوت در پیشینیان مشترک هم وجود داشته است. این نشان میدهد همه گونه های منقرض شده هومینین (انسان نماها)از جمله نئاندرتال، ممکن است همین فرم از لگن را داشته باشند. طی تکامل انسان، مغزهای ما به طور تدریجی بزرگ شده است.
این به معنی دشواری های مضاعف در زمان زایمان مادران است. بسیاری ازمادران(چه در حیوان یا انسان)نوزادانی بزرگتر را در مقایسه با اندازه ی کانال زایمانی خود، به دنیا می آورند. این حیوانات و یا انسان ها سازگاری هایی را در شکل لگن خود داده اند تا زایمان نوزدان بزرگ را تسهیل کند.
این پیشنهاد میدهد که این شباهت ها در تفاوت های جنسیتی نشانه ی پترن و شکل قدیمی و تکاملی در پستانداران است پژوهشگران تصور میکنند انسان های جدید این شکل و پترن را تکامل نداده اند بلکه پستانداران جدید، آن را از پستانداران قدیمی به ارث برده اند.
فیلم از سایت علمی ساینس ترجمه و برخی توضیحات از دکتر سید سلمان فاطمی
https://www.youtube.com/watch?v=lX_-jaiZHO0 @salmanfatemi
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031