دکتر سید سلمان فاطمی

منشاء کوانتومی هوشیاری انسان، اولین حمایت تجربی را دریافت می کند!
یکی از روش ها برای پاسخ دادن، دور شدن از دانش بر اساس واقعیت های به ظاهر بدیهی است و حقیقتا رفتن در سفری است که ما را به این درک برساند(دکتر آمیرا وال بیکر)
آگاهی، مغز، دکتر اینس اوردانتا، هامروف، پنروز، فیزیک کوانتومی 23 ژوئیه 2022

توسط دکتر اینس اوردانتا، فیزیکدان در بنیاد علوم رزونانس
شواهد تجربی برای رفتار کوانتومی در میکرولوله‌های عصبی می‌تواند از فرضیه ی پنروز و هامروف حمایت کند که آگاهی و هوشیاری، از ریزلوله‌های نورون‌ها سرچشمه می‌گیرد، همانطور که در نظریه آنها به نام کاهش عینی سازمان‌یافته (Orch-Objective Reduction) توضیح داده شد.

در مقالات قبلی، ویلیام براون، فیزیکدان زیستی ، نظریه کاهش عینی هماهنگ شده (Orch OR) را که در ابتدا توسط روگر پنروز فیزیکدان و استوارت هامروف، متخصص بیهوشی- در دهه 1990 ارائه شد- مورد بحث قرار داد.

همانطور که ویلیام براون، بسیار روشن، توضیح می دهد (1) یکی از ویژگی های کلیدی نظریه ی هامروف و پنروز، «کاهش عینی هماهنگ شده» (Orch-OR) است. بر اساس این نظریه، بردار حالت(تابع موجی که یک ذره را توصیف می کند)الکترون های آزاد- که در توبولین جابجا شده اند- تحت یک کاهش reduction مستقل از ناظر، قرار می گیرند(یک فروپاشی عینی - و نه ذهنی - تابع موج).
از آنجا که الکترون، بیشتر و بیشتر ویژگی‌های غیرمحلی ای به نام “برهم نهی” را نشان می‌دهد، هندسه ی زیربنایی فضا-زمان، «دوشاخه»می‌شود و درجه ی جدایی بین «حباب‌های» فضازمان- که در طول پلانک اندازه‌گیری می‌شود- به فاصله بحرانی می‌رسند و در آن نقطه، هندسه ی فضازمان، ناپایدار می شود و فرو می ریزد.(دادن خواص غیر مادی و در هم تنیدگی به الکترون ها، در حالی است که واقعا در علم جدید کسی نمی داند الکترون چیست.(نگاه شود مقاله یگاهی چیزهایی- که ما به آن، توجه می کنیم و تصور می کنیم که می دانیم- بزرگترین ناشناخته ها استدر همین کانال)
مشاهده ی رفتارهای عجیب در آزمون های کوانتومی، حقیقتا ما را به این واقعیت نزدیک میکند.
آیا الکترون، موج است یا ذره؟ آیا مانند یک توپ گرد است یا وسیع تر از آن؟
آنچه به عنوان الکترون ها و واحدهای زیر اتمی میکروتوبول های درون سلول، تعریف میشود چه شکلی دارد؟ آیا ممکن نیست حقیقت خود ریز لوله های درون سلول های عصبی- که تا سالها قبل از کشف میکروسکوپ الکترونی از دید ناظر، قابل مشاهده نبود- در آینده با کشفیات بیشتر، متفاوت از آن چیزی باشد که امروز دیده دارد؟ بله این لوله ها اجزای متفاوت یک سلول عصبی را به هم وصل میکند یعنی با وجود این لوله های ریز، فاصله ها در درون سلول تا حد زیادی رنگ می بازد، ولی با این وجود، هنوز به زمانی هر چند اندک برای انتقال پروتئین ها و اجزای درون سلولی از روی میکروتوبول ها نیاز هست.

آنچه در فیزیک جدید فاصله ها را حقیقتا در هم میشکند، این لوله های ارتباطی بسیار بسیار کوچک نیست؛ بلکه اساسا فاصله و زمانمکان- زمان به عنوان تمایز بین دو نقطه، در فیزیک جدید و کشف در هم تنیدگی کوانتومی در هم می شکند.
هر چند تلاش ها و بررسی ها روی ریزترین اجزای درون سلول، فاصله ها را بسیار کوتاه کرده است ولی هنوز تا رسیدن به منبع و ریشه ی هوشیاری، به عنوان پایه ی شکل دهی و تشخیص در جهان، راهی طولانی فراتر از نگاه بر ریزترین اجزای کیهان مانده است.)

او می افزاید: این مکانیسم به عنوان معیار دیوسی-پنروز فروپاشی کوانتومی ناشی از گرانش نامیده می شود. هر یک از این انشعاب ها و فروپاشی ها نشان دهنده ی یک محاسبه کوانتومی غیرقابل تعیین است و هماهنگی تعداد زیادی از این رویدادها توسط درهم تنیدگی کوانتومی(بخش ارکستر شده از OR)محاسبات کوانتومی موازی انبوهی را در مغز امکان پذیر می کند.

همانطور که هامروف و پنروز پیشنهاد می کنند، این همان چیزی است که آگاهی را تولید می کند. چون کاهش بردار حالت با این مکانیسم، کاملاً تصادفی و بنابراین نامشخص است، به آگاهی، ویژگی غیرقابل پیش بینی بودن اعطا می کند.)

توبولین به خانواده ای از پروتئین های کروی اطلاق می شود و آنها به میکروتوبول ها، جزء اصلی اسکلت سلولی سلول های یوکاریوتی(سلول های حیوانی و گیاهی)پلیمریزه می شوند. میکروتوبول ها در فرآیندهای سلولی مانند میتوز(تقسیم سلولی)، نقش اساسی دارند.

دکتر سید سلمان فاطمی . نورولوژیست, [۰۸/۱۱/۲۰۲۲ ۱۰:۳۶ ق.ظ]
شکل (A): هترودیمرهای توبولین α/β. مولکول های GTP با رنگ قرمز نشان داده شده اند. (ب) شماتیک یک زیر واحد و یک پروفیلامنت (ج) میکروتوبول توخالی سفت، متشکل از 13 پروتوفیلامنت. (د) نمای بخش کوتاهی از میکروتوبول در زیر میکروسکوپ الکترونی. (E) نمای ساختار حلقوی متشکل از 13 رشته اولیه در زیر میکروسکوپ الکترونی.
(منبع: آلبرتز، و همکاران. بیولوژی مولکولی سلول 6e، 2014).))
این ایده که اثرات کوانتومی در میکروتوبول‌های درون نورون‌ها عمدتاً مسئول آگاهی هستند، به یک دلیل اصلی مورد بحث قرار گرفته است: رژیم کوانتومی، به شدت به نویز و دما حساس است، بنابراین هر کوانتوم انسجامی، در داخل میکروتوبول‌ها توسط شرایط گرم و پر سروصدای مغز، در مقیاس های زمانی- بسیار قبل از اینکه بتواند بر نورون ها تأثیر بگذارد- از بین می‌رود. این باور که رژیم کوانتومی بسیار شکننده است عمیقاً توسط نظریه کوانتومی و مشاهدات تجربی پشتیبانی می شود.

با این وجود، به لطف تحقیقات جک توزینسکی از دانشگاه آلبرتا در کانادا و همکارانش، شواهد قانع‌کننده‌ای ظاهر شده است که می‌توان اثرات کوانتومی را در چنین محیط‌های بیولوژیکی پر سر و صدا و داغ مشاهده کرد. آنها دیدند نوری که روی میکروتوبول ها پخش می شود به آرامی برای چند دقیقه بازتاب می شود. طبق آزمایش‌های توزینسکی، صدها میلی‌ثانیه طول می‌کشد تا واحدهای توبولین نیمی از نور را ساطع کنند و بیش از یک ثانیه، طول می‌کشد تا میکروتوبول‌ها پر شوند.
جالب اینجاست که مغز انسان برای پردازش اطلاعات، به تاخیرهای مشابهی نیاز دارد.

(نظریه کاهش عینی سازمان‌یافته (Orch OR) معتقد است که ریزلوله‌ها در مغز جایی هستند که ناپایداری‌های گرانشی در ساختار فضا- زمان، برهم نهی کوانتومی ظریف بین ذرات را می‌شکند و باعث ایجاد آگاهی می‌شود.)( توماس لوتون، مجله نیو ساینتیست .)

از آنجا که تابش نور - معروف به لومینسانس - یک پدیده ی کوانتومی است، این یافته ی تجربی که نشان می دهد اثرات کوانتومی را می توان در ریز لوله ها، در مقیاس های زمانی و در شرایط متعلق به رژیم ماکروسکوپی کلاسیک، مشاهده کرد، بسیار غیرمنتظره می باشد. مقیاس زمانی مشاهده شده در اینجا شایسته نام حالت کوانتومی طولانی مدت است.(توضیح: در هم شکستن خصوصیات کوانتومی و در هم تنیدگی!
آنچه در میکروتوبول ها در هم شکسته است، در سایه ی نگاه دانشمندان از دریچه ی تکنیک های جدید بررسی اجزای ریزی مانند میکروتوبولهاست؛ یعنی در اینجا اتفاق متفاوت و جدیدی در مقایسه با نتایج آزمون های کوانتومی دو شکاف و ... رخ نداده است.
موج احتمال، در سایه ی مشاهده ی دانشمند، در هم شکسته است و آن را از تابع موج به حالت نقطه ای و ذره ای تبدیل کرده است. مشاهده و هوشیاری دانشمند ناظر است که این خصوصیات را به ریزلوله ها داده و شاید اگر در آینده با تکنیک های پیشرفته تری بر این اجزا نگریسته شود، دانشمند ناظر، حقایق بیشتری را مشاهده کند. آنچه رفتار ذرات کوانتومی و ریز لوله ها و دیگر اجزای کیهان را تعیین میکند، مشاهده ی ناظرِ هوشیارِ هوشمند است. بنابراین هرچند آزمون های پنروز و همکاران، مورد احترام است ولی بار دیگر ما را به سوال اول بر میگرداند که منبع هوشیاری و هوشمندی انسان، کجاست؟! به سلسله مباحث تاثیر نگاه انسان بر رفتار ذرات کوانتومی جهاندر همین کانال مراجعه شود.)

Hameroff از دانشگاه آریزونا در این مطالعه شرکت داشت. مطالعه شامل این آزمایش بود که آیا داروهای بیهوشی که می توانند هوشیاری را روشن و خاموش کنند، می توانند بر حالات کوانتومی طولانی مدت مشاهده شده در میکروتوبول ها تأثیر بگذارند یانه. اگر چنین است، این، شواهد قانع کننده ای است که میکروتوبول کوانتومی در آگاهی نقش دارد. و این به نظر می رسد با نتایج این آزمایش ها تأیید شده است. این آزمون ها نشان می دهد داروهای بیهوشی، مدت زمانی را کاهش می دهند که طی آن، میکروتوبول ها می توانند رفتار کوانتومی مشاهده شده را حفظ کنند. مدت زمانی که طول کشید تا ریزتوبول ها نور محبوس شده را دوباره ساطع کنند، با استفاده از داروهای بیهوشی حدود یک پنجم کاهش یافت.

این نتیجه بسیار مرتبط است، زیرا منشا کوانتومی آگاهی را نشان می دهد. (این مطالعه، شاید منشا کوانتومی آگاهی را مطرح کند ولی در این مطالعه منشا آن آگاهی- که رفتار ذرات کوانتومی را تعیین میکند- هنوز ناشناخته مانده است؛ به خصوص اینکه خود روگر پنروز در مطالعات جدیدش میگوید، کیهان مادی و از جمله اجزای کوانتومی آن، و قبل از همه، انفجار بزرگ،همه شان محصول جهانی دیگر در پشت آن هستند.نگاه شود به مقاله یجهانی قبل از انفجار بزرگ بوده است و سیاه چاله ها دلیل آن است.در همین کانال)
بله هرچند این مطالعات برای رسیدن به ابتدای کیهان و هوشیاری ارزشمند است ولی بار دیگر ما را بر لبه ی جهانی بزرگتر و ناشناخته- که در آن، همه ی قوانین فیزیک و کوانتوم در هم میشکند- قرار میدهد؛ جهانی با ابعادی وسیع تر و واقعی تر- که شکل ها و خصوصیات و ابعاد کیهان ما نتیجه و محصول آن است. شاید این جهان ابتدایی برای بسیاری از ما شناخته نشده باشد ولی واقعی و محرک است و باید منتظر نگاه های عمیق تر آیندگان برای کشف آن بود.)

دیدگاه بنیاد علوم طنین:
شواهد تجربی شگفت‌انگیز و غیرمنتظره‌ ی رفتار کوانتومی، در زیست‌شناسی در نمونه‌های معدنی مانند الماس ماکروسکوپی نیز ظاهر شده است، جایی که اثر کوانتومی به نام درهم تنیدگی ظاهر میشود... حتی در دمای اتاق!

نتایج توزینسکی را می توان در چارچوب پیشنهادی نسیم هرمین و همکاران او توضیح داد که در مقاله ی منتشر شده شبکه حافظه-فضای یکپارچه: از کیهان زایی تا آگاهی توضیح داده شده است.
در این کار، نویسندگان توضیح می‌دهند چگونه یک عملکرد جامع از دینامیک بازخوردی داده ها و اطلاعات در درون ساختار فضا-زمان و از طریق شبکه ی پیچیده ای از کرم‌چاله‌های پلانکی وجود دارد و تولید جرم-انرژی را تشکیل میدهد و این، قطعه ی گمشده را در درک تکامل و توسعه ی موجودات زیستی و فیزیکی خودسازمان یافته، توضیح میدهد.
منابع:

[1] تایید رزونانس کوانتومی در میکروتوبول‌های مغز https://resonance8.oldrsf.com/confirmation-quantum-resonance-brain-microtubules/

[2] https://www.resonancescience.org/blog/time-dilation-experiment-with-atomic-clock-opens-possibility-to-measure-relativistic-effects-in-matter-in-quantum-state

[3] https://s3.amazonaws.com/kajabi-storefronts-production/sites/98768/themes/1764141/downloads/q0k8LHxfR3IeIowKUZgj_USMN.pdf
https://fr.resonancescience.org/blog/l-origine-quantique-de-la-conscience-humaine-recoit-un-premier-soutien-experimental?fbclid=IwAR1XoA8bI1knfLMir6BnbhH6VFHENIR9Tab5WjFy2VBwEuaQKFhOldCBJgo برخی توضیحات دکتر سلمان فاطمی نورولوژیست