اضطراب و ترس
علائم بیماری های مغزی همیشه، کم شدن فعالیت عصب ها نیست. گاهی پر کاری این اعصاب منجر به بروز علائم میشود. نمونه این علائم، اضطراب، تنش رفتاری، تشنج و توهم های بينايی و شنوایی است. این علائم زیادی، در مغز، میتواند یک وسیله کمکی و دفاعي در بسیاری موارد باشد مثلا بدون ترس، انسان ممکن است بي مهابا خودی را در آتش بيندازد یا جلوی درندگان شکلک در بیاورد اگر اضطراب نبود چگونه در مواجهه با مشکلات مسائل را مدیریت میکردیم و چگونه برای انجام کارهای سخت ترغیب مي شديم؟
اصلا هدف از وجود استرس و نگرانی این است که مغزمان بتواند در شرایط بحرانی، بدن را سریع مدیریت کند و ما را از مهلکه نجات بدهد. نگرانی سالم مثل سگ نگهبانی است که به زنجیر بسته شده، اما سر زنجیر دست شماست. میتوانید آن را کنترل کنید، مثلا میتوانید اگر مسئلهی مهمتری پیش آمد، فکر نگرانیهای قبلی را کنار بگذارید. میتوانید تصمیم بگیرید «الان وقتش نیست» و «شب بهش فکر میکنم».
اما در نگرانی افراطی کنترل اضطراب در دست شما نیست.
ولی این مکانیسم ها در شکل افراطی، مشکلات فراوان ایجاد می کند و آرامش زندگی فرد را به هم ميزند.
اضطراب یا ترس و فوبيا می تواند در یک محیط خاص، مثلا در میان جمع یا در محیط بسته رخ دهد و یا در همه شرایط وجود داشته باشد
General anxiety disorder
شیوع این بیماری، در اواسط عمر به حداکثر خود میرسد و در سالهای بعدی عمر، به تدریج کاهش مییابد.
میانگین سنی بروز اضطراب منتشر، ۳۰ سالگی است. اضطراب و نگرانی بیش از حد از همان اوایل زندگی مشاهده میشود و به صورت مزاج مضطرب تظاهر میکند. این اختلال به ندرت قبل از بلوغ آغاز میشود. علایم بیماری تقریباً در تمام عمر به صورت مزمن همراه با فراز و نشیبهایی ادامه دارد. در اضطراب منتشر، سطح برخی هورمون ها مانند سروتونين و دوپامين در مغز کاهش می یابد.
بهترین درمان برای این بیماران ترکیبی از روان درمانی و دارودرمانی در کنار اقدامات حمایتی است. بهترین درمان دارویی، داروهایی است که سطح هورمون های سروتونين و دوپامين را در مغز بالا ببرد.
درمان خط اول در این بیماران داروهای مهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین (Selective Serotonin Reuptake Inhibitors SSRIs) هستند.(این داروها از تخريب سروتونين و تخلیه آن در پایانه های عصبی جلوگیری میکند و در نتیجه، سروتونين تجمع می يابد) در این دسته دارویی، داروهای مناسب برای درمان این اختلال، اسسیتالوپرامescitalopram] و پاروکستین (paroxetine)] هستند.
کارایی این داروها، حدود ۸۰٪ است. داروهای خط دوم درمانی عبارتند از: داروهای مهارکننده بازجذب نوراپینفرین و سروتونین (SerotoninNorepinephrine Reuptake Inhibitors SNRIs) با کارایی حدود ۴۰٪ (برخی از SNRIها عبارتند از ونلافاکسين، اتوموکستين، دسونلافاکسين، دولوکستين، لووميل ناسيپران، ميلناسيپران، سيبوترامین و ترامودول).
و پرهگابالین (pregabalin) با کارایی حدود ۳۵٪.
داروهای ضد افسردگی سهحلقهای مثل ایمیپرامین، نورتریپتیلین، کلومیپرامین و امیتریپتیلین به دلیل عوارض بالاتر و احتمال کشندگی در دوزهای بالا، به عنوان خط اول درمانی کاربردی ندارند.
تاثیرات فعالیت ورزشی را در اضطراب،می توان به موارد ذیل دسته بندی کرد:
1-داشتن فرم مناسب بدنی: علاوه بر بالا بردن، تحمل سیستم گردش خون و قلب برخورداری از یک شکل مناسب فیزیکی، تاثیر مثبتی بر اضطراب و ترس به خصوص در موارد ترس از اجتماع دارد.
2- تاثیر بر انتقال دهنده های عصبی در مغز: فعالیت های ورزشی تاثیری مثبت بر افزایش دوپامین، سروتونین، نورآدرنالین و گابا آمینواسید (GABA) دارد که به نوبه خود سبب آرامش بیشتر در افراد می گردد.
3- افزایش میزان اندروفین ( هورمون آرامش دهنده) در خون
4- کاهش تاثیر هورمون های استرس زا از طریق تاثیر بر مسیر هیپوتالاموس هیپوفیز غدد فوق کلیوی
5- تئوری افزایش دمای بدن : بعد از یک ورزش شدید که دمای بدن 2-1 درجه افزایش می یابد بدن در حالی آرامش بخش فرو می رود همانند زمانی که در سونا استراحت می کنید.
6- تئوری حواس پرتی: در طی ورزش مثل دوچرخه سواری، دویدن یا پیاده روی سریع سبب کاهش تمرکز بر ترس و اضطراب می گردد.
@salmanfatemi
7- تاثیر رفتاری و ذهنی: در بعضی از بیماران که دچار استرس و اضطراب هستند از افزایش ضربان قلب و عرق ریزی، تصوری بسیار ترسناک دارند و آن را گاهی با حالت مرگ یکسان می دانند. این افراد در طی فعالیت ورزشی شدید افزایش ضربان قلب و عرق ریزش را به عنوان یک واکنش طبیعی بدن تجربه می کنند و ترس ناشی از حالات فیزیکی و عصبی به تدریج در آنها از بین خواهد رفت.
نسخه ورزشی جهت درمان استرس و اضطراب
ورزش آئروبیک یا هوازی در واقع فعالیتی است که طی انجام آن ضربان قلب به میزان 80-60 درصد بیشتر از ضربان عادی فرد باشد. برای مثال اگر در حالت عادی تعداد ضربان قلب در یک دقیقه 60 باشد باید حداقل 96 و حداکثر به 108 ضربان در دقیقه برسد.
ورزش آئروبیک یکی از بهترین و موثرترین ورزش ها برای درمان اضطراب است و باید به طور منظم حداقل 30 دقیقه و سه روز در هفته به صورت های مختلف پیاده روی تند، دویدن آهسته، دوچرخه سواری یا شنا باشد. چندین مطالعه نشان داده است، کسانی که پیاده روی تند ویا دویدن را طی 8 هفته به طور منظم انجام داده اند تاثیر بسیار خوبی را مشاهده نموده اند.
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031