تکینیک تقویت حافظه با ایجاد شوک در مغز؛ Brain Zapping
در این روش، حافظه تا 50 درصد افزایش می یابد
پروتزهای حافظه توسط بنیاد DARPA به مغز کمک میکند اطلاعات را بازآوری کند
مقاله توسط کریستین هوزر
این مقاله یک تکنولوژی متحول کننده در جهان است.
هوش مصنوعی از عروسک های بازی تا کمک به انسان در تولیدات و سلامت تا زیان های آن بر جسم و روح انسان- قسمت چهل و دوم
تو میتوانی مباحث مشابهی را مانند این، هر پنج نشبه در اینباکس ایمیل خود داشته باشی. (با ثبت نام در freethink.com)
آسیب های مغزی و بیماری هایی مانند آلزایمر میتواند توانایی تشکیل حافظه را کاهش دهد. بر اساس شدت، این اختلال حافظه می تواند از فعالیت فرد و یا زندگی مستقل او جلوگیری کند و می تواند بسیار آسیب زا باشد.
روبرت هامپسون دانشمند علوم اصاب در دانشکده ی پزشکی ویک فورست در سال 2018 گفت: اختلال حافظه شاید غم انگیزترین رخدادی باشد که میتواند با بیماری یا آسیب، همراه گردد. حافظه در قلب هستی هر فرد قرار دارد؛ بدون حافظه ما حس نسبت به خود را از دست می دهیم.
اکنون مطالعه ای جدید پیشنهاد میدهد پروتز حافظه ساخته شده توسط بنیاد DARPA که هامپسون به ساخته شدن آن کمک کرده است شاید روزی بتواند به افراد کمک کند به توانایی ایجاد حافظه ی قبلی خود برگردند و این با ایجاد شوک مستقیم در مغزهای آنهاست.
فرایند ایجاد حافظه وقتی ما با داده های جدیدی مواجه میشویم مثلا با گفتار یا نام های غریب مواجهیم:
سلول های عصبی در بخشی از مغز به نام هیپوکامپ فعال می شود و پیام های الکتریکی را به سوی نورون ها ارسال میکند و این الگو در مغز رمزگذاری می شود. وقتی ما نیاز به یادآوری بعدی اطلاعات داریم سلول های عصبی به همان روش آتش میکند(فعال میشود.)
اگر هیپوکامپ به وسیله ی بیماری یا آسیب، تخریب شود، سلول های عصبی در رمزگذاری الگو در مغز دچار اختلال می شود و در نتیجه تو شاید آن نام آشنا را قبل از پایان صحبت اولت، فراموش کنی!
پروتز حافظه به وسیله ی پژوهشگران در دانشکده ی ویک فورست و دانشگاه سوت وست کالیفرنیا ساخته شده است و از الکترودها برای شوک بر نورون ها در هیپوکامپ طی شکل گیری حافظه استفاده میکند. ایده، این است که این کمک خواهد کرد الگوی فعالیت الکتریکی در مغز، دوباره تقویت شود و توانایی فرد برای یادآوری بعدی اطلاعات را تقویت کند. این پروتز بر اساس آزمون های انسانی اخیر، به نظر میرسد کار کند.
از طریق کارآزمایی های قبلی در حیوانات و انسان ها پژوهشگران دو نوع پوتز حافظه ساختند: یکی memory decoding model(MDM) و دیگری multiinput, multi output model(MIMO) است. مدل MDM خیلی ساده شبیه فعالیت الکتریکی در هیپوکامپ در زمانی است که یک فرد به شکل درست یک حافظه را ایجاد میکند و بعدا مغز با الگوی متوسطی- که مرتبط با حافظه های موفق است- مواجه می کند. این بعدا آن الگو را از طریق الکترودها وقتی فرد کوشش میکند یک حافظه ی جدید درست کند دوباره به مغز برمیگرداند.
مدل MIMO پیشرفته تر است. به این الگو آموزش داده شده است تا فعالیت الکتریکی را در بخش هیپوکاپ مغز، تحلیل کند و این بخش است که اطلاعات جدید را می گیرد(به طور خاص بخش CA3)و بعدا بهترین الگوی پیام الکتریکی را در بخش متفاوت 1CA برای شکلگیری موفق حافظه، پیش بینی میکند.
سامپسون به فری تینک گفته است: دریافت اطلاعات به این مدل، اطلاعات زنده ی CA3 است که به طور مستقیم از یک بیمار ثبت می شود و مدل به طور مداوم آن چیزی را پیش بینی میکند که برونده 1CA باید باشد. ما بعدا از پیش بینی خروجی به عنوان یک الگو برای تحریک 1CA استفاده می کنیم.(در روش MIMO خود دستگاه هوش مصنوعی، به طور زنده و مداوم داده ها را بر اساس آنچه قبلا دیده است، پیش بینی میکند. این فرایند کمک خواهد کرد در طول زمان، فرایندهای جدید ایجاد حافظه، مورد توجه قرار بگیرد و دستگاه دارای قابلیتی پویا و نه ایستا باشد.)
برای مطالعه ی اخیر پژوهشگران پروتز حافظه ی خود را در 24 فرد- که اخیرا الکترودها در مغز آنها کاشته شده بود- تست کردند این الکترودها کاشته شده بود تا به پزشکان کمک کند تشنج آنها را مطالعه کنند. برخی از این افراد همچنین از قبل آسیب های مغزی و اختلال حافظه داشتند. طی مطالعه، شرکت کنندگان تست های ساده ی حافظه را انجام دادند در حالی که فعالیت الکتریکی مغز ثبت می شد. هر مرحله با نشان دادن یک تصویر روی صفحه شروع میشد. 30 ثانیه بعد تصویر در طول تصاویر تله ای، دوباره نشان داده میشد. داوطلبان مظالعه بعدا می بایست تصویری را که قبلا به آنها نشان داده شده بود بیرون بکشند.
دکتر سید سلمان فاطمی . نورولوژیست, [11/16/2022 4:08 AM]
هر فرد 100 تا 150 مرحله از این مراحل را به طور کامل انجام داد تا پژوهشگران بتوانند مدل های MIMO و MDMرا بر اساس فعالیت فردی مغز، شخصی کنند. چند روز بعد شرکت کنندگان، مراحل فعالیت حافظه را دوباره تکرار کردند. در این زمان برخی افراد مغزهایشان بر اساس مدلهای MIMO و MDM شخصی شده، تحریک شد؛ در حالی که برخی تحریک تصادفی دریافت کردند و برخی دیگر اصلا تحریکی دریافت نکردند. 30 دقیقه بعد شرکت کنندگان فعالیت های شناخت تاخیری را انجام دادند.
این کار نیاز داشت آنها به سه تصویر برگردند که یکی از آنها را می بایست به یاد بیاورند و آن، تصویر تله ی قبلی که به آنها نشان داده شده بود و یک تصویر براند جدید بود و آشنایی خود را با هرکدام مرتب کنند و نظم دهند.
شرکت کنندگانی که تحریک MIMO و MDMرا انجام داده بودند در هر دو گونه از فعالیت ها نتیجه ی بهتری را نشان دادند. و این در مقایسه با افرادی بود که تحریک نشده بودند یا به صورت تصادفی تحریک شده بودند.
مدل کاملا تنظیم شده ی MIMO سبب بهترین نتایج شد و افراد با بدترین حافظه در شروع مطالعه، بهترین بهبود را نشان دادند.
هامپسون به مجله ی ریویوی تکنولوژی MIT گفت ما بهبود را از 11 تا 54% مشاهده کردیم. مطالعه ی جدید، تایید میکند تحریک کاملا هدایت شده ی مغز، میتواند توانایی یک فرد را در ایجاد حافظه ی جدید، ارتقا دهد ولی ما هنوز راهی طولانی تا رسیدن به وسیله ی عملی ای داریم که بتواند به افراد دچار دمانس یا آسیبب های مغزی ترومایی برای به دست آوردن عملکرد از دست رفته ی حافطه کمک کند.
در درجه ی اول، مشکلات سخت افزاری هست. هامپسون به فری تینک گفت: این وسیله برای ارتقای حافظه، نیازمند الکترودهایی است که بتواند به طور دائم کاشته شود. الکترودهای امروزی باعث اسکار بافت اطراف خود میشوند و نهایتا سبب میشود آنها از کار بیفتند. ما همچنین نیازمند الکترودهای پیشرفته تر هستیم.
مشکل دوم: مواردی که طی مطالعه استفاده شد فقط می تواند داده ها را از 40 تا 100 نورون، دریافت کند و آن نورون ها را تحریک کند. این پژوهشگر usc به مجله ی ریویوی تکنولوزی MITگفته است یک وسیله برای اینکه بیماری های حافظه را در جهان واقعی، پردازش کند نیاز خواهد داشت بتواند صدها یا هزاران نورون را تحریک کند. کارآزمایی های بیشتر مدل ها نیاز خواهد بود. تست آنها در افراد دچار تشنج در ابتدا بیشترین حس منطقی را ایجاد میکند زیرا آنها اخیرا کاشت الکترود خطرزا را تحمل کرده اند ولی ما نمی دانیم آنها چگونه به بهترین شکل در افرادی که تشنج ندارند کاشته میشود و کار میکند.
هامپسون میگوید: ما نیاز داریم مجوزها و داوطلبان برای کارآزمایی ها در آلزایمر و افراد دچار سکته را پیگیری و دنبال کنیم تا مطمئن شویم کارهای تحقیقاتی برای هر کس، به خوبی پیش می رود.
چالش دیگر برای پژوهشگران تعیین چگونگی کنترل سیستم برای داشتن بیشترین تاثیر است. ما نیاز نداریم هر بیت اطلاعات جدید را که با آن مواجه می شویم- به یاد بیاوریم و ما فقط می توانیم اطلاعات زیادی را در حافظه ی کوتاه مدت خود ذخیره کنیم؛ بدون آنکه سودی عملی در زندگی روزمره ی ما داشته باشد.(به مقاله یفراموشی و طبیعت بشری و مقاله ی بخش فراموش شده ی حافظهدر همین کانال مراجعه شود. )
هامپسون میگوید: این ایمپلانت باید به طور مداوم کار کند و به مقدار کافی، باهوش باشد تا بداند کی خودش را روشن یا خاموش کند. شاید بتوانیم بگوییم برای زندگی، قدرت زدودن حافظه های اضافی مهمتر از قدرت حفظ همه نوع اطلاعات در مغز است.
هیپوکامپ تنها بخش مغز که در حافظه درگیر میشود نیست بنابراین اگر یک حافظه ی فردی از آسیب در جای دیگر در مغز ناشی شود، شاید نیاز به راه حل متفاوتی داشته باشند. هنوز با پیشرفت بیشتر ممکن است این پروتز حافظه ی جدید، بتواند نه فقط به برخی بیماران کمک کند حافظه ی خود را به دست بیاورند بلکه شاید بتواند به هر کس، حافظه بهتری بدهد؛ او می تواند پروتز را در مغز خود بکارد و شانس جدیدی برای به یاد آوردن نام ها خواهد داشت.
fb://photo/5805849232807730?set=a.364070536985654👇🏿
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031