دکتر سید سلمان فاطمی

سیاهچاله ها ... خورشیدهای سیاه؟
سیاهچاله ها منابع انرژی بی نهایت
دو سوی واقعیت: سفید و سیاه، ظاهر و مبهم ، آشکار و گنگ، سیاهچاله و سفیدچاله و مرگ و زندگی.. ..

مقاله از دکتر اینس اوردنتا (فیزیکدان در عرصه ی واکنش ماده و نور در مقیاس های جامد، مولکول و اتم از دانشگاه پاریس و عضو بنیاد بین المللی طنین. در این بنیاد او بر ایجاد مدل های فیزیکی-شیمیایی در قالب مدل همه جانبه نگرهولوگرافیک و تئوری متحد و یکپارچه، تمرکز دارد. او همچنین پژوهش هایی بر فرایندهای اطلاعات کوانتومی و ارتباط آن با سیاهچاله ها و پیش هوشیاریپورتوکانشسنسدارد.)
ستارگان به نظر می رسد بخش اصلی و مهمترین جزء زندگی تا امروز هستند.
پژوهشگران از دانشگاه هاروارد، توضیح می دهند که اشعه ی بیرون آمده از سیاهچاله ها، میتواند به طور مشابه عمل کند! یعنی سیاهچاله ها میتواند منبع زندگی باشد!
مناطق قابل سکونت در فضای بیرونی، با توجه به ستارگان(خورشیدها)، به عنوان مناطقی- که اشعه و انرژی آنها برای ایجاد حیات مناسب است- تعریف شده اند. نزدیکتر یا دورتر از این منابع انرژی، درجه حرارت آنقدر سرد یا آنقدر گرم است که آب مایع در سطح سیاره باقی نمی ماند. مناطقی- که آب مایع و شانس زیستی می تواند رخ دهد- به عنوان منطقه ی زرگیسو نامیده می شود.
مطالعه ای جدید که در مجله ی ستاره شناسی، منتشر شده است چنین مناطقی را در اطراف سیاهچاله های غول آسا مشاهده کرده است.
این بسیار شگفت انگیز است زیرا محیط سیاه چاله- که بر صفحات در حال چرخش گاز و غبار به نام هسته های فعال کهکشانی Active Galactic Nuclei -AGN تشکیل می شود- مقدار زیادی از پرتوها را صادر میکند(اساسا اشعه ی ایکس، گاما و نور فرا بنفش)- که میتواند اتمسفر سیارات را متلاشی کند- و یک منطقه ی مرده را در اطراف سیاهچاله تشکیل دهد!
پس از شبیه سازی های فراوان با استفاده از برنامه هایی- که این هسته ها را الگوبرداری کرده بود- پژوهشگران توانستند چنین مناطقی را در اطراف سیاهچاله ها شناسایی کنند و نتیجه گرفتند رژیم تخریب، تا حد زیادی بیش از حد لازم، تخمین زده شده است.
برای نمونه منطقه ی تخریب با فاصله ای در حدود 100 سال نوری، قرار گرفته است و این فاصله، بسیار کمتر از فاصله ی 3200 سال نوری است که به وسیله ی مطالعات قبلی برای Sagittarius A یا سیاه چاله ی غول آسای راه شیری، پیشبینی شده بود.

در ضمن منظقه ی زر گیسوی آن تا 140 سال نوری از مرکز سیاهچاله، امتداد دارد.

با وجود اینکه فاصله ی خطرناک منطقه ی، AGN باریکتر از توسعه ی منطقه یAGN است، اگر سیاره در درون منطقه ی باقیمانده ی AGN قرار بگیرد اتمسفر آن میتواند پایدار و بی نقص باقی بماند؛ در حالی که شعاع هسته های فعال، میتواند مولکول ها را بشکند تا
تا واحدهای ساختاری بیولوژیک شامل چربی ها، پروتئین ها و دی ان ای را تولید کند. برای یک کهکشان مانند کهکشان ما منطقه ی فتوسنتز- که به وسیله ی AGN قدرتمند شده است- تا 1100 سال نوری بیرون از مرکز کهکشان، توسعه خواهد یافت.
همزمان نوری- که از AGN بیرون می آید- می تواند فتوسنتز را تسهیل کند و این یک اصل بسیار مهم برای سیارات دارای حرکت آزاد است که به نظر میرسد منبعی برای انرژی نوری در اطراف خود نداشته باشند.
ستاره شناسان تخمین زده اند ممکن است حدود یک میلیارد از چنین سیاره های متحرکی در منطقه ی زر گیسوی کهکشانی مانند راه شیری وجود داشته باشد.
با در نظر گرفتن تاثیرات تخریبی اشعه ی ایکس و فرا بنفش در این مناطق، دانشمندان ادعا می کنند باکتری ها بر زمین، نواری زیستی را تولید کرده اند تا از خود در برابر اشعه های فرا بنفش و اشعه ی ایکس و گاما محافظت کنند و اینها به سادگی به وسیله ی اتمسفرهای شبیه زمین، جذب می شود و تاثیر این پرتوهای زیانبار را به طور برجسته ای کاهش می دهد.
مشابه کشف منطقه ی زر گیسوی AGN، یک اخترفیزیکدان، منطقه ی قابل زیست به ستارگان نوع Mرا مجددا ارزیابی کرد.
افزایش در قابلیت زیست، در حال افزایش است و این به احتمال افزاینده برای حیات در فضای بیرونی و در نتیجه احتمال زیاد زندگی هوشمند، اشاره میکند.
به احتمال زیاد ما در کهکشان تنها نیستیم.
از سوی دیگر اگر سیاهچاله ها آنقدر مستقیم مرتبط با خورشیدها باشند، آیا جهت دیگر به کار نخواهد آمد؟ آیا خورشیدها مانند سفیدچاله ها رفتار نمی کنند یا سفیدچاله نیستند؟!

https://www.resonancescience.org/blog/Black-Holes-Black-Suns