حافظه ی ما انسان ها چرا معمولا بسیار کوتاه مدت است؟ قسمت اول
انسان، معمولا نگاهش بر رخدادهای نزدیک است. این کوتاه بودن حافظه ها و بی توجهی انسان به رخدادهای گذشته ی دور، هرچند به او کمک میکند بهتر بتواند بر رخدادهای کنونی تمرکز کند و از خطرات احتمالی اطراف خود بگریزد، باعث نوعی فراموشی نسبت به رخدادهای گذشته می شود.
چه بسیار رخدادهای سخت در گذشته که بر او گذشت ولی از همه ی آنها به سلامت گذر کرد!
و چه بسیار، نگرانی ها که بدون هیچ سختی گذر کرد!
و چه بسیار آرزوها- که امروز به حقیقت زندگی او تبدیل شده است ولی همه ی اینها در حافظه ی مشتاق او به امروز، کمرنگ و فراموش میشود.
فراموشی گذشته های دور، کمک میکند ذهن، آماده ی رویارویی های کنونی شود و این، برای بقا در عالم مادی- که بُعدی از آن، بُعد زمان است- بسیار ضروری است ولی همانطور که بیان شد، انسان را دچار نوعی فراموشی میکند.
این فراموشی هرچند برای بقای مادی، شایسته و خوب است ولی انسان را در درس گرفتن از تجربه های بسیاری محروم میسازد.
در حقیقت، مغز به عنوان ابزار بقای مادی، میکوشد بقای انسان را در جهان مادی تضمین کند و در این راستا برخی داده ها از جمله داده های مربوط به گذشته و یا حتی داده هایی مربوط به روح و یا آینده را در رویاها حذف میکند. بله مغز ما هرچند به دریافت داده ها کمک میکند، ولی خودش در زدودن بسباری از داده ها میکوشد.
مغز، فقط ابزار دریافت اطلاعات نیست بلکه ابزار سانسور اطلاعات هم هست و گاهی این زدودن داده ها برای انسان، بهتر است.
آگاهی فراشناختی نسبت به درستی حافظه ها
ذهن انسان هم میفهمد حافظه های کنونی، در مقایسه با حافظه های جمع آوری شده در زمانی طولانی قابل اعتمادتر است.
چقدر میتوانیم بر حافظه ی خود اعتماد کنیم؟
اعتماد برحافظه: ما میدانیم چه زمانی حافظه ی ما درست است!!
این یافته‌ها پیامدهایی برای اظهارات شاهدان عینی در پرونده‌های حقوقی دارد، در اینجا اعتماد به صحت یادآوری، کلیدی است.
1 ژوئیه 2024
خلاصه:تحقیقات جدید، نشان می دهد ما می توانیم بین خاطرات دقیق و خاطرات پر شده از دانش عمومی، تمایز قائل شویم.
یک مطالعه، نشان داد که وقتی خاطرات بر اساس اطلاعات «نمونه ی اولیه و رایج» باشد، اعتماد ما به آنها کاهش می‌یابد. این آگاهی به ما کمک می کند اعتبار خاطرات خود را به دقت ارزیابی کنیم.
حقایق کلیدی:
- ما می توانیم بین خاطرات دقیق و خاطرات پر از دانش عمومی و رایج، تفاوت قائل شویم.
- اعتماد به حافظه، زمانی کاهش می‌یابد که اطلاعات رایج و «پیش زمینه ای» را شامل شود.
- این خودآگاهی، به ارزیابی قابل اطمینان بودن خاطرات ما کمک می کند و این، برای گزارش شاهدان عینی قانونی بسیار مهم است.
چقدر باید به خاطراتمان اعتماد کنیم؟
تحقیقات جدید نشان میدهد ما نسبت به زمانی- که رویدادها را با دقت به یاد می‌آوریم- آگاهی کامل داریم و نیز به زمانی- که مغز ما در حال پر کردن شکاف‌ها با دانش عمومی رایج است- آگاهی خوبی داریم.
خاطرات، ترکیبی از جزئیات یادآوری شده و اطلاعات رایج پیش نمونه هستند، اما مطالعه ای در دانشگاه بیرمنگام نشان داده است وقتی نمونه های اولیه، برجسته تر به نظر می رسند، اعتماد کمتری به حافظه و یادآوری پیدا می کنیم.
این یعنی ما می توانیم بین دو نوع حافظه، تمایز قائل شویم و به دقت ارزیابی کنیم که خاطراتمان چقدر قابل اعتماد هستند.
نتایج درمجله ی Communication Psychology منتشر شده است.
دکتر بن گریفیث، نویسنده ی اصلی این مقاله، توضیح داد: ما به خاطرات خود، تکیه می کنیم، به ویژه زمانی که آنها در مورد یک رویداد یکباره، مانند یک شام تولد است.
اما رویدادهایی که به طور منظم رخ می‌دهند، مانند رفت‌وآمد شما به محل کار، توسط مغز، ساده‌سازی میشود تا فقط عناصر منحصربه‌فرد را مانند برخی از تعمیرات در مسیر جاده یا امور در شرف از دست رفتن را حفظ کند، بقیه جزئیات از دانش از قبل موجود، پر شده است.
ما می‌خواستیم به خوبی بفهمیم مردم میتوانند این خاطرات عمومی یا «نمونه ی پیش زمینه» و رایج را تشخیص دهند و تا چه حد میتوانند به خاطرات خود، اعتماد کنند.»
در این مطالعه، بیش از 200 شرکت‌کننده، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را انجام دادند. از آنها خواسته شد به اشیاء با رنگ‌های مختلف «غیر سازگار» نگاه کنند. به عنوان مثال یک سیب آبی.
پس از انجام یک تکلیف ساده ی ریاضی برای حواس پرتی، از آنها خواسته شد رنگ را به خاطر بسپارند؛ سپس آن را از نوار رنگی انتخاب کنند تا بررسی شود چگونه می توانند سایه را به خاطر بیاورند.
در نهایت، از آنها خواسته شد با انتخاب «مطمئن»، «غیرمطمئن» یا «احتمالی»، میزان اطمینان خود را نسبت به درستی پاسخ خود ارزیابی کنند.
این گروه از یادگیری ماشینی بدون نظارت، برای انتخاب الگوهای پاسخی استفاده کردند.
دکتر سید سلمان فاطمی . نورولوژیست, [07/04/2024 04:40 ب.ظ]
این، به محققان امکان داد سایه‌های عمومی یا «نمونه‌ای» را شناسایی کنند که مردم- زمانی که از یادآوری دقیق رنگ خود مطمئن نیستند- انتخاب میکنند.
نتایج نشان داد اعتماد شرکت‌کنندگان به انتخاب رنگ‌هایشان- زمانی که رنگ‌ها به سایه‌هایی که توسط الگوریتم یادگیری ماشین به‌عنوان نمونه ی اولیه ی شناسایی شده، نزدیک‌تر بودند- کاهش می‌یابد.(آلگوریتم ماشین، مثلا بر سیب، رنگ سبز را به عنوان رنگ زمینه ای رایج تشخیص میداد، اگر رنگ ارائه شده ی سیب به این رنگ نزدیک بود، اعتماد بر تشخیص براساس حافظه، کاهش می یافت و برعکس)
این، نشان میدهد ما از میزان احتمالی- که پیش زمینه ها و موارد و رایج، شکاف‌های موجود در حافظه ی ما را پر میکند- آگاه هستیم و زمانی که از ما خواسته میشود دقت خاطره‌مان را ارزیابی کنیم، میتوانیم آن دانش پیش زمینه ای را در نظر بگیریم.
این یافته‌ها پیامدهایی برای اظهارات شاهدان عینی در پرونده‌های حقوقی دارد؛
در اینجا اعتماد به صحت یادآوری، کلیدی است.
دکتر گریفیث افزود: وقتی صحبت از تشخیص چهره به میان می‌آید، میدانیم که مردم در تشخیص دقیق خاطرات، از نمونه‌های پیش زمینه ای قبلی، مشکل دارند.
ما کمتر می دانیم چگونه یادآوری رویدادها می تواند دچار خطا شود، اما این کشف، در هنگام تصمیم گیری درباره ی میزان اعتماد به خاطرات یک فرد، به همان اندازه مهم است.
تحقیقات نشان می دهد، افراد در دانستن اینکه چه زمانی محاسبه هایشان قابل اعتماد است و چه زمانی تحت تاثیر مغزی قرار می گیرند- که شکاف ها را با اطلاعات عمومی پر می کند- بسیار خوب هستند.
خلاصه:
آگاهی فراشناختی انحراف حافظه در طول یادآوری (https://www.nature.com/articles/s44271-024-00108-2) توسط بن گریفیث و همکاران.روانشناسی ارتباطات
هنگامی که یک رویداد گذشته را به یاد می آوریم، رویداد را بر اساس ترکیبی از جزئیات اپیزودیک ناگهانی و دانش معنایی (مانند نمونه های اولیه)بازسازی می کنیم.
اگرچه نمونه های اولیه و رایج، می توانند صحت یادآوری را مختل کنند، هنوز مشخص نیست که آیا ما به لحاظ فراشناختی از انحرافاتی- که پیش زمینه ایجاد می کند- آگاه هستیم یا نه.
برای پرداختن به این موضوع، ما شش آزمایش انجام دادیم که در آن، شرکت‌کنندگان، جفت‌های شی-رنگ/شی-مکان را یاد گرفتند و متعاقباً رنگ/مکان را هنگامی که با شی مورد نظر رویارو می شدند، به یاد می آوردند.
با استفاده از الگوریتم‌های بدون نظارت یادگیری ماشین، نمونه‌های اولیه و پیش زمینه ی خاص به شرکت‌کننده و پاسخ‌های واردشده را در فضای دوبعدی بیرون کشیدیم تا کمیت انحراف مبتنی بر نمونه ی اولیه، در ردیابی‌های حافظه فردی تعیین کنیم.
یافته های ما شواهدی قوی را- که از نظر مفهومی قابل تکرار است- نشان می دهد؛ اینکه انحراف مبتنی بر نمونه ی اولیه با کاهش اعتماد بر حافظه ی گزارش شده، همراه است و این، یک معیار ضمنی آگاهی فراشناختی است.
اساسا، ما شواهدی پیدا میکنیم که نشان میدهد این تحریف در یک مسیر حافظه، مبتنی بر نمونه ی اولیه و رایج، است- که به جای فقدان اطمینان که باعث سوگیری بازسازی در استفاده از پیش زمینه ها میشود- زیربنای اعتماد است.
در مجموع، این یافته ها نشان می دهد ما دارای آگاهی فراشناختی در مورد انحرافات نهفته در خاطراتمان هستیم.
https://neurosciencenews.com/memory-accuracy-26393/
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031
