تعادل دوپامین، فقط باعث اختلال حرکتی نمیشود بلکه بیماری های مرتبط با دوپامین مانند پارکینسون، بر قدرت شناختی هم تاثیر منفی دارد.
سطوح دوپامین، بر توانایی های ذهنی تأثیر می گذارد
13 ژوئن 2024
خلاصه:سطح دوپامین بر توانایی های ذهنی، درک افکار و احساسات دیگران در افراد سالم تأثیر می گذارد.
این مطالعخ، نقش دوپامین را در عملکردهای اجتماعی-شناختی برجسته می کند و ممکن است بر درمان های آینده ی بیماری پارکینسون تأثیر بگذارد.
حقایق کلیدی:
- سطح دوپامین بر توانایی درک حالات روانی دیگران تأثیر می گذارد.
- مطالعه از هالوپریدول برای مسدود کردن گیرنده های دوپامین در 33 داوطلب سالم استفاده کرد.
- یافته ها نشان می دهد که عدم تعادل دوپامین، بر توانایی های شناختی-اجتماعی تأثیر می گذارد.
منبع:دانشگاه بیرمنگام
در یک مطالعه ی جدید، برای اولین بار ارتباط بین انتقال دهنده ی عصبی دوپامین و توانایی های ذهنی افراد سالم، شناسایی شده است.
ذهنی سازی یا Mentalising، عمل نسبت دادن و درک حالات ذهنی را (مانند افکار، احساسات یا نیات) در دیگران و در خود فرد توصیف می کند.
محققان دانشگاه بیرمنگام توانسته اند نشان دهند تغییر سطح دوپامین مغز افراد، بر توانایی های ذهنی آنها تأثیر می گذارد.
نتایج آنها درPLOS Biologyمنتشر شده است. محققان دریافتند که پس از مصرف هالوپریدول، شرکت کنندگان به طور قابل توجهی کمتر قادر به نسبت دادن دقیق حالات ذهنی به تعاملات و رفتارهای موجود در انیمیشن ها بودند.
دوپامین یک انتقال دهنده ی عصبی و یک پیام رسان شیمیایی در مغز است که به دلیل نقشی- که در لذت، انگیزه و یادگیری ایفا می کند- به خوبی شناخته شده است. علاوه بر این، محققان میدانند که سطوح پایین دوپامین در مناطقی از مغز- که حرکت را کنترل میکند- زمینه ساز علائم اولیه ی بیماری پارکینسون است.
در عین حال، مشکلات شناختی-اجتماعی، مانند مشکل در تشخیص احساسات یا ذهنیسازی، نیز در پارکینسون وجود دارد. هنوز هیچ ارتباط قطعی بین این مشکلات و عدم تعادل دوپامین وجود ندارد.
تغییرات روانی-اجتماعی مانند انزوا و کناره گیری اجتماعی، یکی از ویژگی های مشترک اختلالات مرتبط با دوپامین است.
نویسنده ی اصلی، دکتر بیانکا شوستر، از دانشکده روانشناسی دانشگاه بیرمنگام، گفت: «در حالی که توانایی های ذهنی افرادی- که با پارکینسون دست و پنجه نرم می کنند- ممکن است تمرکز اصلی درمان نباشد، با این وجود تأثیر زیادی بر افراد مبتلا به این بیماری دارد.
بنابراین به دست آوردن درک بهتر از اینکه چگونه عدم تعادل دوپامین ممکن است بر فرآیندهای ذهنی در مغز تأثیر بگذارد، می تواند برای افراد بسیار مهم باشد و نیز درک بهتری از اثرات ثانویه ی داروهای تجویز شده در پارکینسون و سایر اختلالات ایجاد کند.
در این مطالعه، محققان با گروهی از 33 داوطلب سالم کار کردند. آنها از یک آزمایش دوسوکور و کنترل شده با دارونما استفاده کردند که در آن به شرکت کنندگان، هالوپریدول داده شد. این دارو گیرنده های دوپامین را در مغز مسدود می کند. داوطلبان در دو روز جداگانه- که در یکی از این دو روز، به بیمار دارو و در روز دیگر دارونما داده شد- در یک مجموعه آزمایش شرکت کردند.
از شرکتکنندگان خواسته شد یک کار انیمیشن را تکمیل کنند، که در آن فیلمهای کوتاهی از مثلثهای در حال «تعامل» با هم نشان داده میشد. از آنها خواسته شد با انتخاب برچسبی که فکر می کردند بهترین صحنه را توصیف می کند، ویدیوها را تفسیر کنند.
در یک آزمایش جداگانه، محققان همچنین توانایی شرکتکنندگان را برای قضاوت در مورد احساسات نشاندادهشده توسط نمایشهای نور نقطهای تمام بدن، بررسی کردند (فیلمهایی از بازیگرانی که فقط حرکات مفصلی، قابل مشاهده است)
محققان دریافتند پس از مصرف هالوپریدول، شرکت کنندگان، بسیار کمتر قادر به نسبت دادن دقیق حالات ذهنی به تعاملات و رفتارهای موجود در انیمیشن ها بودند. این مربوط به اثرات دارو بر تشخیص احساسات بود.
نتیجه ی اصلی کار، این است که در بیماری ها با اختلال عملکرد دوپامین، علاوه بر ایجاد علائم اولیه ی مرتبط (مانند علائم حرکتی در بیماری پارکینسون)، عدم تعادل دوپامین بر تواناییهای شناختی-اجتماعی افراد نیز تأثیر میگذارد.
این کار میتواند پیامدهایی بر روش درمان پارکینسون در آینده، و همچنین روش استفاده از داروهایی که بر عملکرد دوپامین در مغز تأثیر میگذارد، داشته باشد.
https://neurosciencenews.com/dopamine-mentalizing-26311/
آدرس مطب : اصفهان ، خیابان آمادگاه ، روبروی داروخانه سپاهان ، مجتمع اطبا ، طبقه اول
تلفن : 32223328 - 031